Karolina Sulej w swoim zbiorze reportaży „Wszyscy jesteśmy dziwni” opowiada historie Coney Island, wyspy, dzielnicy Nowego Yorku, wyjątkowego zagłębia zakorzenionych w amerykańskiej tradycji sideshows i freakshows. Sideshows to cyrk, ale nie cyrk monumentalny, z rozmachem, ogromną widownią, scenografią, rekwizytami. Sideshow jest bardziej kameralny, niskobudżetowy. Sideshow to show na boku. Sideshow szybko zyskał synonim, freak show: pokaz dziwolągów. Pokazy na boku wiązały się z wystawianiem na widok publiczności tego, co niecodzienne. Czasem osobliwych przedmiotów, ale w szczególności ludzi o wyjątkowym wyglądzie lub umiejętnościach.

Sulej przedstawia historię tego zjawiska, posługując się nie tylko historyczno-reporterską narracją, ale przede wszystkim zapisami opowieści i rozmów z członkami społeczności Coney Island. Z jej reportażu wyłania się obraz innej, nieznanej Ameryki, społeczności osób wykluczonych przez system, przede wszystkim z powodu niepełnosprawności i wrodzonych wad, które uniemożliwiają im wtopienie się w idealny obraz społeczeństwa amerykańskiego snu.

W spektaklu stworzono przestrzeń dla nienormatywnych opowieści, nie znajdujących często dla siebie miejsca w nurcie medialnego mainstreamu. Realizatorzy oddają głos wyrzuconym poza nawias idealnie zunifikowanego społeczeństwa i zachęcają aby uczyć się od nich prawdziwej odwagi, pasji, miłości i eksplorowania piękna nieuzależnionego od wartości rynkowej. Coney Island było krzywym zwierciadłem, w którym przeglądała się cała Ameryka – ze wszystkimi swoimi pragnieniami, tajemnicami, sprzecznościami i wyobrażeniami. Analizując strategie dramaturgiczne cyrkowych performansów, wykorzystujących bezpośredni kontakt charyzmatycznych artystów z oczarowaną publicznością, był to czuły świat barwnych postaci. Wyjątkowych bohaterów, którzy poprzez hiperbolę, choć balansującą na granicy utopijnej iluzji, odkrywają przed widzami wspólne wszystkim lęki, niepokoje, tęsknoty i marzenia. Z uśmiechem na ustach sugerują, że przy odpowiednim nastawieniu to, co pozornie niemożliwe, nagle staje się realne.
Bohaterowie Sulej, performerzy „pokazów dziwolągów”, opowiadają o drodze do akceptacji swojej odmienności, a wręcz o nadawaniu jej ekscentrycznej wzniosłości, wyjątkowości, aury czegoś niesamowitego. Coney Island jest dla nich też miejscem, w którym odnaleźli akceptującą ich wspólnotę i poczucie własnej wartości. Ważnym aspektem opowieści, który twórcy zamierzają przenieść do teatralnej narracji jest również wiszące latami nad Coney Island widmo zawłaszczenia terenu wyspy przez kapitalistyczne korporacje dążące do likwidacji funkcjonujących przy wielkich parkach rozrywki sideshows. Ten temat jest mocno rozwijany w reportażu, szczególnie w opowieściach członków społeczności, która choć dalej aktywna, w większości opiera się na działaniach aktywistów starszego pokolenia żyjących wspomnieniami o świetności Coney Island. „Wszyscy jesteśmy dziwni” to uniwersalna opowieść o wspólnocie czerpiącej siłę ze swojej wewnętrznej różnorodności, o trosce, o człowieczeństwie. O utopii, w której mogą spotkać się wszyscy niemający możliwości stawać do wyścigu. O świecie, w którym każda słabość przy zmianie narracji może stać się siłą. I który dzięki wspólnym staraniom i wzajemnej empatii, może wydawać się czasem na wyciągnięcie ręki.

Autor: Karolina Sulej
Reżyseria: Olga Ciężkowska - AST Kraków
Adaptacja i dramaturgia: Anna Mazurek - AST Kraków
Scenografia/ kostiumy/ multimedia: Gabriela Porada - ASP Łódź
Muzyka: Maja Luxenberg
Kurator projektu „Nowy i Młodzi”: Remigiusz Brzyk
Inspicjent: Teresa Hajman
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska

Prapremiera: 3 grudnia 2021 r., Mała Scena

Występują:
Barbara Dembińska
Magdalena Kaszewska
Paulina Walendziak
Katarzyna Żuk
Sławomir Sulej

Spektakl realizowany w ramach projektu „Nowy i Młodzi”.
Olga Ciężkowska i Anna Mazurek odebrały w 2021 roku nagrody za reżyserię i dramaturgię w Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, organizowanym przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Spektakl został również uhonorowany nagrodą GRAND PRIX 13. Koszalińskich Konfrontacji Młodych „m-teatr”; jury w składzie: Elżbieta Malczewska-Giemza, Tomasz Domagała i Maciej Nowak, spośród siedmiu konkursowych realizacji debiutujących reżyserów, przyznało nagrodę główną Oldze Ciężkowskiej „Za wykreowanie wieloznacznej scenicznej metafory współczesnego świata oraz oddanie głosu wykluczonym”. W podsumowaniu sezonu 2021/2022, w rankingu „NAJLEPSZY, NAJLEPSZA, NAJLEPSI w sezonie 2021/2022″ Miesięcznik TEATR uznał Olgę Ciężkowską ze spektaklem „Wszyscy jesteśmy dziwni” za NAJLEPSZY DEBIUT REŻYSERSKI.

Czas trwania: 1 godzina i 45 minut bez przerwy