24.01.2019 r. | g. 20:00 | Polski Teatr Tańca „Wesele. Poprawiny” | sala wielka Centrum Kultury ZAMEK
 
Bilety w cenie: 40 zł (bilet normalny), 20 zł (bilet ulgowy)
 
premiera: 13 października 2017 w CK ZAMEK, Poznaniu
reżyseria: Marcin Liber
scenografia i kostiumy: Mirek Kaczmarek
muzyka: RSS B0YS
opieka dramaturgiczna: Magdalena Zaniewska
opieka choreograficzna: Iwona Pasińska
konsultacja ds. folkloru: Leszek Rembowski
reżyseria światła: Mirek Kaczmarek
koordynator ds. produkcji: Natalia Gorzelańczyk
asystenci kostiumografa: Adriana Cygankiewicz, Krystian Szymczak
obsługa sceny: Grzegorz Potocki, Andrzej Przybyszewski
artyści (obsada aktualna): Evelyn Blue, Kacper Bożek, Julia Hałka, Paulina Jaksim, Jerzy Kaźmierczak, Victoria Kennett, Katarzyna Kulmińska, Dominik Kupka, Volodymyr Makovskyi, Paweł Malicki, Michał Przybyła, Adrian Radwański, Katarzyna Rzetelska, Sandra Szatan, Dominik Więcek, Emily Wong oraz seniorzy i juniorzy z grupy Movements Factory
produkcja: Polski Teatr Tańca
współprodukcja: Centrum Kultury ZAMEK
czas trwania: 90 min
 
W streszczeniach rzecz brzmi prosto. Inteligent z miasta żeni się z chłopką. Potem rzeczywistość się skomplikowała. Rozpadły się wspólnoty, w których ludzie żyli całe życie, wieś migrowała do miasta, chłopskie dzieci poszły na studia. Przyszły zmiany. Nastała demokracja, wraz z nią przybył kapitalizm, a ponowoczesność stawiała na „tu i teraz”, podważała wagę tradycji i ciągłości.
 
Na scenie spotykają się różne pokolenia Polaków. Pokolenie naszych dziadków i rodziców, których doświadczenia rzeźbiły ruchy płyt tektonicznych historii i przemian społecznych. Są medium, żywymi ogniwami łączącymi nas z minionym czasem. W ich prywatnych „historiach weselnych” odbijają się losy Polski i Polaków, a rodzinne mitologie stają się częścią wielkiej narracji historycznej. Pokolenie dwudziestolatków, których nie łączą doświadczenia wojen, strajków, spania na styropianie. To o nich mówią Millenialsi, pokolenie Y. Ważne dla nich daty określa nie historia, ale konsumpcja i popkultura – pierwsze portale społecznościowe, fast foody na ulicach, nowe narkotyki, coraz cieńsze laptopy, podróże bez paszportu, muzyka z całego świata w kieszeni spodni.
 
Są i ci najmłodsi. Co ukształtuje ich doświadczenia – tego nie wiemy.
Co ten międzypokoleniowy dialog z Wyspiańskim, seans zbiorowej pamięci, powie nam o nas samych i dzisiejszej Polsce?
Czego się boimy, wstydzimy, czego pragniemy?
 
Lubimy myśleć o Polsce jako o projekcie utraconej wspólnoty, wprost z roztańczonej karczmy z „Pana Tadeusza”, gdzie ludzie różnych stanów, wyznań, majętności zgodnie wsłuchują się w grę żydowskiego cymbalisty.