Dwa razy więcej psów, dwa razy więcej przygód i dwa razy więcej emocji!
Oto w ekspresowym tempie zbliża się kolejny film o owczarku szwajcarskim imieniem Lampo, jego ukochanej ludzkiej rodzince oraz nieco zwariowanym dyrektorze stacji, który zrobi wszystko, aby wprowadzić jeszcze większe zamieszanie.
W najnowszej odsłonie przygód ulubionego czworonoga polskich widzów tytułowy bohater zniknie w tajemniczych okolicznościach, a jego bliscy wspólnie z nowym psem ruszą na poszukiwania przyjaciela… ale bez obaw, wszystko skończy się wielką, pomerdaną przygodą z happy endem!
Pierwszy film „O psie, który jeździł koleją” zaskarbił sobie serca blisko 750 000 widzów w polskich kinach, został również zwycięzcą plebiscytu „Diamentowe Lwiątka” zorganizowanego z okazji 20-lecia sekcji Gdynia Dzieciom odbywającego się w ramach 49. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych i tym samym otrzymał tytuł „Najlepszego polskiego filmu dla dzieci i młodzieży”, a prawa do jego dystrybucji zakupiły 64 kraje na całym świecie.
Po udanej operacji w USA Zuzia wraz ze swoimi rodzicami wraca do Polski. Na czas jej nieobecności Lampo, czyli znany w całym kraju jako PKPies ukochany czworonóg dziewczynki, zostaje oddany pod opiekę dyrektora stacji kolejowej. Uporządkowane życie mężczyzny, który zgodził się przyjąć pod swoje skrzydła owczarka szwajcarskiego, zamienia się w chaos wymieszany z bałaganem. Mimo okazjonalnych psot, Lampo wciąż uwielbia jeździć pociągami. Pewnego dnia nie wraca jednak ze swoich wojaży o spodziewanym czasie, a ślad po nim urywa się i nie pomaga nawet nadajnik GPS przypięty do obroży. Spanikowany dyrektor postanawia przygarnąć ze schroniska psa tej samej rasy co Lampo, aby na jaw nie wyszło zniknięcie podopiecznego. Kiedy Zuzia przyjeżdża w rodzinne strony od razu orientuje się, że obecny na stacji zwierzak to nie jej ukochany pies, a w dodatku to suczka i ma na imię Luna. Wspólnie ze swoim przyjacielem Antkiem i nową kudłatą kompanką udają się w pełną przygód podróż, aby rozwiązać zagadkę zniknięcia Lampo. W ślad za nimi rusza oczywiście spanikowany dyrektor.