Bilety na: Koncert symfoniczny 6.02.2026 g. 19:30
Warszawa, Sienkiewicza 10
06.02.2026, g. 19:30 (piątek)
cena - od 37,00 pln
Organizator: Filharmonia Narodowa
Zakończenie sprzedaży online: 06.02.2026, g. 18:30
Sala Koncertowa/ abonament C1, Z1
Wykonawcy:
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina
Paweł Przytocki - dyrygent
Jakub Jakowicz - skrzypce
Program:
Aleksander Tansman - Wariacje na temat Frescobaldiego [12']
Karol Szymanowski - II Koncert skrzypcowy op. 61 [21']
przerwa [20']
Béla Bartók - Koncert na orkiestrę [36']
Wariacje na temat Frescobaldiego Aleksander Tansman skomponował w 1937 roku na orkiestrę symfoniczną; kilka lat później, wobec dużego sukcesu dzieła, powstała także wersja smyczkowa. Utwór podtrzymuje charakterystyczny dla kompozytora idiom neostylistyczny, charakteryzuje się prostotą i czytelnością języka. Piękny temat barokowego mistrza Girolama Frescobaldiego uzyskuje tu godną oprawę w szlachetnie przeprowadzonej formie wariacji. Brzmi łagodnie, dostojnie i melancholijnie zarazem, a melancholia ta wydaje się wynikać nie tylko z kształtu melodii tematu, ale też mglistych wspomnień odległej epoki, jakie dzieło przywołuje.
Karol Szymanowski z upodobaniem sięgał w swej twórczości do muzyki skrzypcowej i zapewne wpływ na to miała przyjaźń z wybitnym wirtuozem Pawłem Kochańskim, ale może przede wszystkim nadzwyczajna wrażliwość dźwiękowa kompozytora, który brzmienie skrzypiec potrafił kształtować zarówno w ulotne orientalne arabeski, jak i szorstkie frazy muzyki podhalańskiej. II Koncert skrzypcowy, napisany w 1933 roku z inspiracji Kochańskiego, odwołuje się do folklorystycznych fascynacji Mistrza z Atmy. Podhalański koloryt nie jest tu jednak tak żywiołowo ekspresyjny, lecz bardziej powściągliwy, nasycony liryzmem, a miejscami nawet zadumą.
Koncert na orkiestrę z 1943 roku to jedno z ostatnich, a zarazem najważniejszych dokonań w dorobku wybitnego modernisty XX wieku, jakim był Béla Bartók. Jak wskazuje tytuł, koncepcja dzieła odwołuje się do zasady koncertu instrumentalnego, w której pojedynczym instrumentom lub grupom kompozytor powierza kolejno epizody solistyczne, kontrastowo zestawiając je z brzmieniem całej orkiestry. Pomimo rozbudowanego zespołu wykonawczego, twórca rzadko posługuje się masywnym tutti; utwór jest dzięki temu przejrzysty i czytelny w swej konstrukcji, a jednocześnie bardzo zróżnicowany wyrazowo.
Robert Losiak
Wykonawcy:
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina
Paweł Przytocki - dyrygent
Jakub Jakowicz - skrzypce
Program:
Aleksander Tansman - Wariacje na temat Frescobaldiego [12']
Karol Szymanowski - II Koncert skrzypcowy op. 61 [21']
przerwa [20']
Béla Bartók - Koncert na orkiestrę [36']
Wariacje na temat Frescobaldiego Aleksander Tansman skomponował w 1937 roku na orkiestrę symfoniczną; kilka lat później, wobec dużego sukcesu dzieła, powstała także wersja smyczkowa. Utwór podtrzymuje charakterystyczny dla kompozytora idiom neostylistyczny, charakteryzuje się prostotą i czytelnością języka. Piękny temat barokowego mistrza Girolama Frescobaldiego uzyskuje tu godną oprawę w szlachetnie przeprowadzonej formie wariacji. Brzmi łagodnie, dostojnie i melancholijnie zarazem, a melancholia ta wydaje się wynikać nie tylko z kształtu melodii tematu, ale też mglistych wspomnień odległej epoki, jakie dzieło przywołuje.
Karol Szymanowski z upodobaniem sięgał w swej twórczości do muzyki skrzypcowej i zapewne wpływ na to miała przyjaźń z wybitnym wirtuozem Pawłem Kochańskim, ale może przede wszystkim nadzwyczajna wrażliwość dźwiękowa kompozytora, który brzmienie skrzypiec potrafił kształtować zarówno w ulotne orientalne arabeski, jak i szorstkie frazy muzyki podhalańskiej. II Koncert skrzypcowy, napisany w 1933 roku z inspiracji Kochańskiego, odwołuje się do folklorystycznych fascynacji Mistrza z Atmy. Podhalański koloryt nie jest tu jednak tak żywiołowo ekspresyjny, lecz bardziej powściągliwy, nasycony liryzmem, a miejscami nawet zadumą.
Koncert na orkiestrę z 1943 roku to jedno z ostatnich, a zarazem najważniejszych dokonań w dorobku wybitnego modernisty XX wieku, jakim był Béla Bartók. Jak wskazuje tytuł, koncepcja dzieła odwołuje się do zasady koncertu instrumentalnego, w której pojedynczym instrumentom lub grupom kompozytor powierza kolejno epizody solistyczne, kontrastowo zestawiając je z brzmieniem całej orkiestry. Pomimo rozbudowanego zespołu wykonawczego, twórca rzadko posługuje się masywnym tutti; utwór jest dzięki temu przejrzysty i czytelny w swej konstrukcji, a jednocześnie bardzo zróżnicowany wyrazowo.
Robert Losiak