Bilety na: Koncert symfoniczny 9.01.2026 g.19:30
Warszawa, Sienkiewicza 10
09.01.2026, g. 19:30 (piątek)
cena - od 44,00 pln
Organizator: Filharmonia Narodowa
Zakończenie sprzedaży online: 09.01.2026, g. 18:30
Sala Koncertowa / Abonament D1, Z1
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Chór Filharmonii Narodowej
Paolo Bortolameolli - dyrygent
István Horváth - tenor
Máté Herczeg - baryton
Bartosz Michałowski - dyrektor chóru
Program:
Gioachino Rossini - Uwertura do opery Kopciuszek [7']
Béla Bartók - Cantata profana [18']
... przerwa [20']
Ottorino Respighi - Fontanny rzymskie [15']
Ottorino Respighi - Pinie rzymskie [23']
Uwertura do Kopciuszka, dzieła wystawionego po raz pierwszy w 1817 roku, pochodzi ze skomponowanej rok wcześniej i dziś bardzo rzadko wykonywanej opery Gioachina Rossiniego pt. Gazeta. Wydaje sie to wymownym dowodem wyrazowej uniwersalności stylu buffo, którym Rossini tak doskonale się posługiwał. Wykorzystując proste i bardzo czytelne środki techniczne, uzyskuje efekt wdzięku, świeżości, i oczywiście humoru, który jednak w tym wypadku na pewno nie jest rubaszny, ale delikatny i nieco liryczny.
Cantata profana – zadziwiające zarówno pod względem muzycznym, jak i fabularnym, rozbudowane w zakresie obsady dzieło Béli Bartóka, pochodzi z 1930 roku. Tekst utworu (w języku węgierskim) powstał na kanwie dwóch ludowych rumuńskich ballad, opisujących historię ojca i jego dziewięciu synów przemienionych w jelenie. Jego treść wydaje się w swej zagadkowości niezmiernie przejmująca i symboliczna; odwołuje się do archetypicznych źródeł kultury ludowej, którą Bartók tak kongenialnie odczytywał. Podobnie zadziwiająca jest skomplikowana struktura muzyczna utworu, gęstego fakturalnie i intensywnego wyrazowo.
Ottorino Respighi, twórca licznych dzieł scenicznych, kantat, pieśni, utworów kameralnych i koncertów, z dzisiejszej perspektywy jawi się przede wszystkim jako pierwszy kompozytor, któremu udało się przenieść na grunt włoski tradycję postromantycznego symfonizmu. Jego trzy poematy z lat 1916–1928, stanowiące tryptyk inspirowany obrazami Wiecznego Miasta (Fontanny rzymskie, Pinie rzymskie, Uroczystości rzymskie) to bodaj najważniejsze z dokonań kompozytora – dzieła cieszące się uznaniem i popularnością, niezwykle barwne i sugestywne, opatrzone programowymi opisami, w których kompozytor prezentuje scenerię ilustrowanych muzycznie miejsc w kontekście historycznych i mitologicznych zdarzeń.
Robert Losiak
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Chór Filharmonii Narodowej
Paolo Bortolameolli - dyrygent
István Horváth - tenor
Máté Herczeg - baryton
Bartosz Michałowski - dyrektor chóru
Program:
Gioachino Rossini - Uwertura do opery Kopciuszek [7']
Béla Bartók - Cantata profana [18']
... przerwa [20']
Ottorino Respighi - Fontanny rzymskie [15']
Ottorino Respighi - Pinie rzymskie [23']
Uwertura do Kopciuszka, dzieła wystawionego po raz pierwszy w 1817 roku, pochodzi ze skomponowanej rok wcześniej i dziś bardzo rzadko wykonywanej opery Gioachina Rossiniego pt. Gazeta. Wydaje sie to wymownym dowodem wyrazowej uniwersalności stylu buffo, którym Rossini tak doskonale się posługiwał. Wykorzystując proste i bardzo czytelne środki techniczne, uzyskuje efekt wdzięku, świeżości, i oczywiście humoru, który jednak w tym wypadku na pewno nie jest rubaszny, ale delikatny i nieco liryczny.
Cantata profana – zadziwiające zarówno pod względem muzycznym, jak i fabularnym, rozbudowane w zakresie obsady dzieło Béli Bartóka, pochodzi z 1930 roku. Tekst utworu (w języku węgierskim) powstał na kanwie dwóch ludowych rumuńskich ballad, opisujących historię ojca i jego dziewięciu synów przemienionych w jelenie. Jego treść wydaje się w swej zagadkowości niezmiernie przejmująca i symboliczna; odwołuje się do archetypicznych źródeł kultury ludowej, którą Bartók tak kongenialnie odczytywał. Podobnie zadziwiająca jest skomplikowana struktura muzyczna utworu, gęstego fakturalnie i intensywnego wyrazowo.
Ottorino Respighi, twórca licznych dzieł scenicznych, kantat, pieśni, utworów kameralnych i koncertów, z dzisiejszej perspektywy jawi się przede wszystkim jako pierwszy kompozytor, któremu udało się przenieść na grunt włoski tradycję postromantycznego symfonizmu. Jego trzy poematy z lat 1916–1928, stanowiące tryptyk inspirowany obrazami Wiecznego Miasta (Fontanny rzymskie, Pinie rzymskie, Uroczystości rzymskie) to bodaj najważniejsze z dokonań kompozytora – dzieła cieszące się uznaniem i popularnością, niezwykle barwne i sugestywne, opatrzone programowymi opisami, w których kompozytor prezentuje scenerię ilustrowanych muzycznie miejsc w kontekście historycznych i mitologicznych zdarzeń.
Robert Losiak