Bilety na: Worst Case Scenario | WARSZAWA | Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski

Spektakl wyjazdowy:

lokalizacja: Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski - Laboratorium, sala im. W Krukowskiego, Jazdów 2
data: 5.09.2025

godzina 19:00

Worst Case Scenario to autobiograficzny spektakl oparty na doświadczeniu
życia z chronicznym lękiem.
Tytuł spektaklu nawiązuje do ćwiczenia, w którym konfrontujemy się z lękami
poprzez wyobrażanie sobie wszystkich najgorszych możliwych scenariuszy.
Ten mechanizm staje się podstawą struktury dramaturgicznej – otwierając
przestrzeń dla absurdalnych, wciąż nawracających, mrocznych i niepokojąco
znajomych narracji, które rodzą się w stanach lękowych.
A co by się stało, gdybyśmy zaczęli myśleć o najgorszych scenariuszach –
tych, których obawiamy się najbardziej – nie jako o zagrożeniach, ale jako
o możliwościach, jako ścieżkach do nieodkrytych zdolności, których unikamy
ze strachu? Co, gdybyśmy wykorzystali ich twórczy potencjał i potraktowali
je jako performatywne narzędzia i strategie, które mogłyby otworzyć nas na

specyficzną wrażliwość i percepcję rzeczywistości, które towarzyszą lękowe-
mu ciału i umysłowi?

Worst Case Scenario jest próbą potraktowania sceny jako miejsca wolnej
spekulacji i krytycznej uważności wobec chronicznego lęku. To praca
o tym, jak przerwać wstyd i osamotnienie, zanurzając się w mrok – nie po
to, by tam ugrzęznąć, ale by w jego cieniu znaleźć kreacyjny potencjał,

bliskość, wspólnotę i nowe sposoby bycia. Czy teatr nie jest idealną prze-
strzenią, żeby sprawdzić, co może się stać, kiedy zaczniemy traktować nasze

ograniczenia i „odchylenia od normy” jako kierunek zmiany? Jaki może być
twórczy i krytyczny potencjał kondycji lękowej?

ZESPÓŁ ARTYSTYCZNY I REALIZACYJNY

Koncepcja, reżyseria: Aleksandra Jakubczak
Performans, kreacja: Justyna Wasilewska, Rob Wasiewicz
Dramaturgia: Aleksandra Jakubczak, Klaudia Hartung-Wójciak
Tekst: Klaudia Hartung-Wójciak, Justyna Wasilewska, Rob Wasiewicz,
Aleksandra Jakubczak

Przestrzeń, obiekty: Aleksandra Jakubczak, Karolina Pawelczyk
Muzyka: Krzysztof Kaliski
Światło: Wojciech Sobolewski
Konsultantka scenograficzna: Maria Komarova
Udział w procesie: Jaśmina Polak
Producent kreatywny: Michał Rogulski ÆFEKT
Kurator: Andrzej Pakuła
Produkcja: Kaja Kawecka, Krystian Piotr, Mikołaj Fajfer
Koordynacja pracy artystycznej: Marta Krawczyk, Dorota Lewandowska,
Karolina Czarnecka
Komunikacja: Dagmara Torłop, Jagoda Kalisz

Data premiery: 13.06.2025
Produkcja: Pawilon, Poznań
Partner projektu: ÆFEKT
Czas trwania: 1 godzina
Ostrzeżenia dotyczące treści: wulgarny język, doświadczenie stanów
lękowych

Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury
i Dziedzictwa Narodowego.

BIOGRAM ARTYSTKI

Aleksandra Jakubczak – artystka sztuk performatywnych związana z Po-
znaniem, absolwentka Akademii Teatralnej w Warszawie oraz Uniwersytetu

im. Adama Mickiewicza. Tworzy na styku teatru dokumentalnego, performan-
su i instalacji, podejmując tematy wykluczenia, normy i wspólnotowości. Jej

prace prezentowane były m.in. w Warszawie, Krakowie, Kolonii, Grazu i Po-
znaniu. Jest laureatką licznych stypendiów twórczych, w tym stypendium

Funduszu Wyszehradzkiego, ZAiKS-u, European Theatre Convention oraz
stypendium artystycznego marszałka województwa wielkopolskiego (2016,
2018, 2023).

MATERIAŁY WIZUALNE
Materiały dostępne pod linkami:
GRAFIKI: http://gofile.me/3P1Tv/OlRFGfcKR
ZDJĘCIA: http://gofile.me/3P1Tv/jzk57bSpn

MATERIAŁY PRASOWE
Recenzja spektaklu
Zgodnie z obietnicą, Piotr Dobrowolski, IKS Poznań

https://kultura.poznan.pl/mim/kultura/news/spektakle,c,4/zgod-
nie-z-obietnica,258176.html

O założeniach spektaklu i „rozkoszy porażki”:

„Czy najgorsze scenariusze mogą wzbudzać zainteresowanie
publiczności? Oczywiście! Zwłaszcza w przypadkach, kiedy nie
chodzi o narracyjne niedoskonałości, błędy czy logiczne mielizny,

niekonsekwencje albo inne problemy z narracją, a o fatalny prze-
bieg ukazywanych zdarzeń. Lubimy, kiedy inni mają gorzej niż my.

Chociaż wybór angielskiego tytułu dla projektu performatywnego

Worst Case Scenario jednoznacznie sugeruje, że jego realizator-
kom i realizatorom nie chodziło o absurdalne rozwiązania czy we-
wnętrzne nieścisłości i słabości scenariusza, projekt Aleksandry

Jakubczak realizuje obie obietnice wpisane w polskie brzmienie
tego tytułu. (...) Mam poważne wątpliwości, ponieważ w tym
wszystkim nie chodzi o sukces, a o rozkoszowanie się porażką.”

O emocjach, lęku i metodzie „słabej teorii”:

„Nie mam pewności, czy warto nadawać sens jego poszczególnym
scenom. Ważniejsze od znaczeń są tu nastroje, mgliste przeczucia
i luźne skojarzenia każdej osoby siedzącej na widowni. Worst Case
Scenario przypomina przedstawienie teatralne, ale nim nie jest.

Dla ułatwienia będę go jednak tutaj nazywał spektaklem. Jego

charakter kojarzy się z funkcjonującym we współczesnej humani-
styce pojęciem ‘słabej teorii’. To teoria, która nie próbuje niczego

jednoznacznie wyjaśniać i nie tworzy systemów, zamiast tego
afirmuje wrażliwość i empatię. Tak jak Worst Case Scenario.”

O spektaklu jako doświadczeniu wewnętrznym:

„Jakubczak stwierdza, że jedną z metod stosowanych, żeby po-
skromić zaburzenia lękowe, jest wyobrażanie sobie najgorszych

scenariuszy zdarzeń. Czy uprzednia projekcja daje szansę oswoić
możliwą porażkę? (...) W mojej wyobraźni działanie tej metody
przypomina efekty legendarnego, podobno doświadczanego
kiedyś w teatrze katharsis – stanu warunkowanego emocjami

widzów rozpoznających siebie w postaciach dotkniętych tragicz-
nym zrządzeniem losu. Wyobrażony najgorszy scenariusz to we-
wnętrzny teatr jednego aktora.”

O obrazie lęku i teatralnej metaforyzacji:

„Emocje, kluczowe w słabej teorii, w Worst Case Scenario ubiera-
ne są w metafory. (...) Słyszymy o wrażeniu, które pojawia się, kiedy

stawiając krok, zaskoczeni jesteśmy wysokością krawężnika.
O poczuciu rozpadu ciała na części. Albo o wizji, w której wypływa
z nas czarna maź, zalewająca wszystko wokół. Ten rodzaj odczuć
reprezentuje czwarty obecny na scenie i przyciągający uwagę
aktor. To wiszący nad podłogą pękaty wór, z którego wysącza się
maź nieokreślonego pochodzenia. W miarę upływu czasu traci on

swoją pierwotną formę, prezentując się coraz bardziej bezkształt-
nie i żałośnie. A pod nim rośnie żelowa kałuża.”

Wywiad z Aleksandra Jakubczak
Wszystkie najgorsze scenariusze - rozmawia Jakub Wojtaszczyk,
Kultura u Podstaw
https://kulturaupodstaw.pl/wszystkie-najgorsze-scenariusze-
-rozmowa-z-aleksandra-jakubczak/

Worst Case Scenario is an autobiographical performance based on the
experience of living with chronic anxiety.
The title refers to an exercise in which we confront our fears by imagining all
the worst possible scenarios. This mechanism becomes the foundation of the
dramaturgical structure—opening a space for absurd, recurring, dark, and
disturbingly familiar narratives that emerge in anxious states.
What if we thought of the worst-case scenarios—those things we fear might
happen—not as threats, but as potentials, as pathways to unexplored abilities
we avoid out of fear? What if we used their creative potential and treated

them as performative tools and strategies that could open us up to the speci-
fic sensitivity and perception of reality that come with an anxious body and

mind?
Worst Case Scenario is an attempt to treat the stage as a space for free
speculation and critical attentiveness to chronic anxiety. It is a work about
breaking through shame and isolation by diving into darkness—not to get
stuck in it, but to find, in its shadow, creative potential, closeness, community,
and new ways of being. Isn’t theatre the perfect space to explore what might
happen if we start treating our limitations and “deviations from the norm” as a
direction for change? What is the creative and critical potential of the anxious
condition?

CREDITS

Concept, direction: Aleksandra Jakubczak
Performance, creation: Justyna Wasilewska, Rob Wasiewicz
Dramaturgy: Aleksandra Jakubczak, Klaudia Hartung-Wójciak
Text: Klaudia Hartung-Wójciak, Justyna Wasilewska, Rob Wasiewicz,
Aleksandra Jakubczak
Space, objects: Aleksandra Jakubczak, Karolina Pawelczyk

Cytaty:
„Mam poczucie, że moje zaburzenia lękowe są kompletnie niekompatybilne
z teatrem – zwłaszcza z rolą reżyserki w takim kształcie, w jakim funkcjonuje
w Polsce. I w pewnym momencie po prostu przestałam umieć udawać.”
„Stany lękowe są niesamowicie izolujące i pochłaniają mnóstwo energii.

Zatem Worst Case Scenario jest próbą odzyskania wyobraźni – wykorzysta-
nia jej właśnie po to, żeby z tym lękiem jakoś żyć.”

„Na studiach wpojono nam, że samo przyznanie się do lęku jest wręcz dys-
kwalifikujące. [...]”

„W strukturze pracy widać dramaturgię przeżycia wewnętrznego.”
„Lęk może działać jak filtr na rzeczywistość – widzisz tylko to, co potwierdza
twoją wewnętrzną narrację.”

Rozmowa z osobami artystycznymi, prowadzenie Andrzej Pakuła:
https://vimeo.com/1098446298

Music: Krzysztof Kaliski
Lighting design: Wojciech Sobolewski
Set design consultant: Maria Komarova
Participation in the process: Jaśmina Polak
Creative producer: Michał Rogulski ÆFEKT
Curator: Andrzej Pakuła
Production: Kaja Kawecka, Krystian Piotr, Mikołaj Fajfer
Art process coordination: Marta Krawczyk, Dorota Lewandowska, Karolina
Czarnecka
Communications: Dagmara Torłop, Jagoda Kalisz

Premiere: June 13, 2025
Production: Pawilon, Poznań
Project partner: ÆFEKT
Duration: 1 hour
Conduct warnings: vulgar language, experience of anxiety states

The project was co-financed by the Ministry of Culture and National Heritage.

ARTIST BIO
Aleksandra Jakubczak – a performance artist based in Poznań, graduate of

the Theatre Academy in Warsaw and Adam Mickiewicz University. She cre-
ates at the intersection of documentary theatre, performance, and installa-
tion, exploring themes of exclusion, normativity, and community. Her works

have been presented in cities including Warsaw, Kraków, Cologne, Graz, and
Poznań. She is a recipient of numerous creative grants, including those from
the Visegrad Fund, ZAiKS, the European Theatre Convention, and the artistic
scholarship of the Marshal of the Greater Poland Voivodeship (2016, 2018,
2023).

VISUAL MATERIALS
Files available in the following links:
GPX: http://gofile.me/3P1Tv/OlRFGfcKR
PHOTOS: http://gofile.me/3P1Tv/jzk57bSpn

PRESS INFO
Review
As Promised, Piotr Dobrowolski, IKS Kultura Poznań
On the premise and the pleasure of failure:

"Can worst case scenarios capture the audience’s attention? Of
course! Especially when it’s not about narrative flaws, plot holes or
inconsistencies, but rather about the devastating course of events
being presented. We enjoy seeing others fare worse than we do.
Although the English title Worst Case Scenario clearly suggests

that Jakubczak’s team did not aim for absurdity or internal incon-
sistency, the project still delivers both meanings implied by the

Polish title Zgodnie z obietnicą [‘As Promised’]. (...) But I have
serious doubts, because this isn’t about success — it’s about
relishing in failure."
On emotion, fear and "weak theory":

"I’m not sure it’s even worth trying to make sense of each scene.
What matters more than meaning here are moods, vague feelings,
and loose associations unique to each audience member. Worst
Case Scenario resembles a theatre piece, but it isn’t one — though
for convenience, I’ll keep calling it a performance. Its character

aligns with the idea of 'weak theory' found in contemporary huma-
nities: a theory that doesn’t attempt to explain everything or build

systems, but rather affirms vulnerability and empathy — just like
Worst Case Scenario."

On the inner theatre and imagined fear:

"Jakubczak points out that one method of coping with anxiety

disorders is to imagine the worst possible outcomes. Can visuali-
zing failure help to tame it? (...) In my mind, this method echoes the

legendary catharsis of ancient theatre — the emotional release
triggered when the viewer recognizes themselves in a character
struck by fate. The imagined worst case scenario becomes an
inner theatre for a single actor."
On metaphor, fear and visual poetics:

"Emotions — essential in weak theory — are metaphorically
staged in Worst Case Scenario. (...) We hear about the momentary
panic of misjudging the height of a curb. Of the body falling apart.
Of thick black tar oozing out and engulfing everything. This kind of

feeling is embodied by the fourth performer — a suspended, swol-
len sack leaking an undefined goo. As time passes, it loses shape,

becoming increasingly formless and pitiful. Beneath it, a gelatino-
us puddle grows."

Interview with Aleksandra Jakubczak
All the Worst-Case Scenarios – by Jakub Wojtaszczyk, Kultura u Podstaw
https://kulturaupodstaw.pl/wszystkie-najgorsze-scenariusze-
-rozmowa-z-aleksandra-jakubczak/
Selected quotes:
“I feel like my anxiety disorders are completely incompatible with theatre –
especially with the role of a director as it functions in Poland. And at some
point, I just couldn't pretend anymore.”
“Anxiety states are incredibly isolating and energy-consuming. So Worst
Case Scenario is an attempt to reclaim imagination – to use it as a way to live
with that anxiety.”

“At theatre school, we were taught that admitting to fear is almost disqualify-
ing. [...]”

“The structure of our work reflects the inner dramaturgy of emotional expe-
rience.”

“Anxiety can act like a filter on reality – you only see what confirms your inner
narrative.”

Talk with the creators, moderated by Andrzej Pakuła:
https://vimeo.com/1098446298

Pawilon to miejska instytucja kultury działająca w Poznaniu od 2018 roku,
której program skupia się wokół sztuk performatywnych, muzyki, mediów

i projektów społecznych. Jest miejscem otwartym na eksperyment, różnorod-
ność perspektyw i doświadczeń. Pawilon funkcjonuje jako oddział Galerii

Miejskiej Arsenał w Poznaniu.
https://pawilon.org
https://www.facebook.com/pawilonpoznan
https://www.instagram.com/pawilon_poznan/
Kontakt dla mediów:
Jagoda Kalisz
jagoda.kalisz@pawilon.org
+ 48 501 749 873
Biuro Pawilonu:
info@pawilon.org
+48 789 192 492
Ul. Szyperska 2/8
61-767 Poznań

Pawilon is a municipal cultural institution operating in Poznań since 2018.
Its program focuses on performing arts, music, media, and social projects.
It is a space open to experimentation, diverse perspectives, and experiences.
Pawilon operates as a department of the Arsenał Municipal Gallery in Poznań.
https://pawilon.org
https://www.facebook.com/pawilonpoznan
https://www.instagram.com/pawilon_poznan/
Media contact:
Jagoda Kalisz
jagoda.kalisz@pawilon.org
+ 48 501 749 873
Pawilon Office:
info@pawilon.org
+48 789 192 492
Ul. Szyperska 2/8
61-767 Poznań

Worst Case Scenario to autobiograficzny spektakl oparty na doświadczeniu
życia z chronicznym lękiem.
Tytuł spektaklu nawiązuje do ćwiczenia, w którym konfrontujemy się z lękami
poprzez wyobrażanie sobie wszystkich najgorszych możliwych scenariuszy.
Ten mechanizm staje się podstawą struktury dramaturgicznej – otwierając
przestrzeń dla absurdalnych, wciąż nawracających, mrocznych i niepokojąco
znajomych narracji, które rodzą się w stanach lękowych.
A co by się stało, gdybyśmy zaczęli myśleć o najgorszych scenariuszach –
tych, których obawiamy się najbardziej – nie jako o zagrożeniach, ale jako
o możliwościach, jako ścieżkach do nieodkrytych zdolności, których unikamy
ze strachu? Co, gdybyśmy wykorzystali ich twórczy potencjał i potraktowali
je jako performatywne narzędzia i strategie, które mogłyby otworzyć nas na

specyficzną wrażliwość i percepcję rzeczywistości, które towarzyszą lękowe-
mu ciału i umysłowi?

Worst Case Scenario jest próbą potraktowania sceny jako miejsca wolnej
spekulacji i krytycznej uważności wobec chronicznego lęku. To praca
o tym, jak przerwać wstyd i osamotnienie, zanurzając się w mrok – nie po
to, by tam ugrzęznąć, ale by w jego cieniu znaleźć kreacyjny potencjał,

bliskość, wspólnotę i nowe sposoby bycia. Czy teatr nie jest idealną prze-
strzenią, żeby sprawdzić, co może się stać, kiedy zaczniemy traktować nasze

ograniczenia i „odchylenia od normy” jako kierunek zmiany? Jaki może być
twórczy i krytyczny potencjał kondycji lękowej?

ZESPÓŁ ARTYSTYCZNY I REALIZACYJNY

Koncepcja, reżyseria: Aleksandra Jakubczak
Performans, kreacja: Justyna Wasilewska, Rob Wasiewicz
Dramaturgia: Aleksandra Jakubczak, Klaudia Hartung-Wójciak
Tekst: Klaudia Hartung-Wójciak, Justyna Wasilewska, Rob Wasiewicz,
Aleksandra Jakubczak

Przestrzeń, obiekty: Aleksandra Jakubczak, Karolina Pawelczyk
Muzyka: Krzysztof Kaliski
Światło: Wojciech Sobolewski
Konsultantka scenograficzna: Maria Komarova
Udział w procesie: Jaśmina Polak
Producent kreatywny: Michał Rogulski ÆFEKT
Kurator: Andrzej Pakuła
Produkcja: Kaja Kawecka, Krystian Piotr, Mikołaj Fajfer
Koordynacja pracy artystycznej: Marta Krawczyk, Dorota Lewandowska,
Karolina Czarnecka
Komunikacja: Dagmara Torłop, Jagoda Kalisz

Data premiery: 13.06.2025
Produkcja: Pawilon, Poznań
Partner projektu: ÆFEKT
Czas trwania: 1 godzina
Ostrzeżenia dotyczące treści: wulgarny język, doświadczenie stanów
lękowych

Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury
i Dziedzictwa Narodowego.

BIOGRAM ARTYSTKI

Aleksandra Jakubczak – artystka sztuk performatywnych związana z Po-
znaniem, absolwentka Akademii Teatralnej w Warszawie oraz Uniwersytetu

im. Adama Mickiewicza. Tworzy na styku teatru dokumentalnego, performan-
su i instalacji, podejmując tematy wykluczenia, normy i wspólnotowości. Jej

prace prezentowane były m.in. w Warszawie, Krakowie, Kolonii, Grazu i Po-
znaniu. Jest laureatką licznych stypendiów twórczych, w tym stypendium

Funduszu Wyszehradzkiego, ZAiKS-u, European Theatre Convention oraz
stypendium artystycznego marszałka województwa wielkopolskiego (2016,
2018, 2023).

MATERIAŁY WIZUALNE
Materiały dostępne pod linkami:
GRAFIKI: http://gofile.me/3P1Tv/OlRFGfcKR
ZDJĘCIA: http://gofile.me/3P1Tv/jzk57bSpn

MATERIAŁY PRASOWE
Recenzja spektaklu
Zgodnie z obietnicą, Piotr Dobrowolski, IKS Poznań

https://kultura.poznan.pl/mim/kultura/news/spektakle,c,4/zgod-
nie-z-obietnica,258176.html

O założeniach spektaklu i „rozkoszy porażki”:

„Czy najgorsze scenariusze mogą wzbudzać zainteresowanie
publiczności? Oczywiście! Zwłaszcza w przypadkach, kiedy nie
chodzi o narracyjne niedoskonałości, błędy czy logiczne mielizny,

niekonsekwencje albo inne problemy z narracją, a o fatalny prze-
bieg ukazywanych zdarzeń. Lubimy, kiedy inni mają gorzej niż my.

Chociaż wybór angielskiego tytułu dla projektu performatywnego

Worst Case Scenario jednoznacznie sugeruje, że jego realizator-
kom i realizatorom nie chodziło o absurdalne rozwiązania czy we-
wnętrzne nieścisłości i słabości scenariusza, projekt Aleksandry

Jakubczak realizuje obie obietnice wpisane w polskie brzmienie
tego tytułu. (...) Mam poważne wątpliwości, ponieważ w tym
wszystkim nie chodzi o sukces, a o rozkoszowanie się porażką.”

O emocjach, lęku i metodzie „słabej teorii”:

„Nie mam pewności, czy warto nadawać sens jego poszczególnym
scenom. Ważniejsze od znaczeń są tu nastroje, mgliste przeczucia
i luźne skojarzenia każdej osoby siedzącej na widowni. Worst Case
Scenario przypomina przedstawienie teatralne, ale nim nie jest.

Dla ułatwienia będę go jednak tutaj nazywał spektaklem. Jego

charakter kojarzy się z funkcjonującym we współczesnej humani-
styce pojęciem ‘słabej teorii’. To teoria, która nie próbuje niczego

jednoznacznie wyjaśniać i nie tworzy systemów, zamiast tego
afirmuje wrażliwość i empatię. Tak jak Worst Case Scenario.”

O spektaklu jako doświadczeniu wewnętrznym:

„Jakubczak stwierdza, że jedną z metod stosowanych, żeby po-
skromić zaburzenia lękowe, jest wyobrażanie sobie najgorszych

scenariuszy zdarzeń. Czy uprzednia projekcja daje szansę oswoić
możliwą porażkę? (...) W mojej wyobraźni działanie tej metody
przypomina efekty legendarnego, podobno doświadczanego
kiedyś w teatrze katharsis – stanu warunkowanego emocjami

widzów rozpoznających siebie w postaciach dotkniętych tragicz-
nym zrządzeniem losu. Wyobrażony najgorszy scenariusz to we-
wnętrzny teatr jednego aktora.”

O obrazie lęku i teatralnej metaforyzacji:

„Emocje, kluczowe w słabej teorii, w Worst Case Scenario ubiera-
ne są w metafory. (...) Słyszymy o wrażeniu, które pojawia się, kiedy

stawiając krok, zaskoczeni jesteśmy wysokością krawężnika.
O poczuciu rozpadu ciała na części. Albo o wizji, w której wypływa
z nas czarna maź, zalewająca wszystko wokół. Ten rodzaj odczuć
reprezentuje czwarty obecny na scenie i przyciągający uwagę
aktor. To wiszący nad podłogą pękaty wór, z którego wysącza się
maź nieokreślonego pochodzenia. W miarę upływu czasu traci on

swoją pierwotną formę, prezentując się coraz bardziej bezkształt-
nie i żałośnie. A pod nim rośnie żelowa kałuża.”

Wywiad z Aleksandra Jakubczak
Wszystkie najgorsze scenariusze - rozmawia Jakub Wojtaszczyk,
Kultura u Podstaw
https://kulturaupodstaw.pl/wszystkie-najgorsze-scenariusze-
-rozmowa-z-aleksandra-jakubczak/

Worst Case Scenario is an autobiographical performance based on the
experience of living with chronic anxiety.
The title refers to an exercise in which we confront our fears by imagining all
the worst possible scenarios. This mechanism becomes the foundation of the
dramaturgical structure—opening a space for absurd, recurring, dark, and
disturbingly familiar narratives that emerge in anxious states.
What if we thought of the worst-case scenarios—those things we fear might
happen—not as threats, but as potentials, as pathways to unexplored abilities
we avoid out of fear? What if we used their creative potential and treated

them as performative tools and strategies that could open us up to the speci-
fic sensitivity and perception of reality that come with an anxious body and

mind?
Worst Case Scenario is an attempt to treat the stage as a space for free
speculation and critical attentiveness to chronic anxiety. It is a work about
breaking through shame and isolation by diving into darkness—not to get
stuck in it, but to find, in its shadow, creative potential, closeness, community,
and new ways of being. Isn’t theatre the perfect space to explore what might
happen if we start treating our limitations and “deviations from the norm” as a
direction for change? What is the creative and critical potential of the anxious
condition?

CREDITS

Concept, direction: Aleksandra Jakubczak
Performance, creation: Justyna Wasilewska, Rob Wasiewicz
Dramaturgy: Aleksandra Jakubczak, Klaudia Hartung-Wójciak
Text: Klaudia Hartung-Wójciak, Justyna Wasilewska, Rob Wasiewicz,
Aleksandra Jakubczak
Space, objects: Aleksandra Jakubczak, Karolina Pawelczyk

Cytaty:
„Mam poczucie, że moje zaburzenia lękowe są kompletnie niekompatybilne
z teatrem – zwłaszcza z rolą reżyserki w takim kształcie, w jakim funkcjonuje
w Polsce. I w pewnym momencie po prostu przestałam umieć udawać.”
„Stany lękowe są niesamowicie izolujące i pochłaniają mnóstwo energii.

Zatem Worst Case Scenario jest próbą odzyskania wyobraźni – wykorzysta-
nia jej właśnie po to, żeby z tym lękiem jakoś żyć.”

„Na studiach wpojono nam, że samo przyznanie się do lęku jest wręcz dys-
kwalifikujące. [...]”

„W strukturze pracy widać dramaturgię przeżycia wewnętrznego.”
„Lęk może działać jak filtr na rzeczywistość – widzisz tylko to, co potwierdza
twoją wewnętrzną narrację.”

Rozmowa z osobami artystycznymi, prowadzenie Andrzej Pakuła:
https://vimeo.com/1098446298

Music: Krzysztof Kaliski
Lighting design: Wojciech Sobolewski
Set design consultant: Maria Komarova
Participation in the process: Jaśmina Polak
Creative producer: Michał Rogulski ÆFEKT
Curator: Andrzej Pakuła
Production: Kaja Kawecka, Krystian Piotr, Mikołaj Fajfer
Art process coordination: Marta Krawczyk, Dorota Lewandowska, Karolina
Czarnecka
Communications: Dagmara Torłop, Jagoda Kalisz

Premiere: June 13, 2025
Production: Pawilon, Poznań
Project partner: ÆFEKT
Duration: 1 hour
Conduct warnings: vulgar language, experience of anxiety states

The project was co-financed by the Ministry of Culture and National Heritage.

ARTIST BIO
Aleksandra Jakubczak – a performance artist based in Poznań, graduate of

the Theatre Academy in Warsaw and Adam Mickiewicz University. She cre-
ates at the intersection of documentary theatre, performance, and installa-
tion, exploring themes of exclusion, normativity, and community. Her works

have been presented in cities including Warsaw, Kraków, Cologne, Graz, and
Poznań. She is a recipient of numerous creative grants, including those from
the Visegrad Fund, ZAiKS, the European Theatre Convention, and the artistic
scholarship of the Marshal of the Greater Poland Voivodeship (2016, 2018,
2023).

VISUAL MATERIALS
Files available in the following links:
GPX: http://gofile.me/3P1Tv/OlRFGfcKR
PHOTOS: http://gofile.me/3P1Tv/jzk57bSpn

PRESS INFO
Review
As Promised, Piotr Dobrowolski, IKS Kultura Poznań
On the premise and the pleasure of failure:

"Can worst case scenarios capture the audience’s attention? Of
course! Especially when it’s not about narrative flaws, plot holes or
inconsistencies, but rather about the devastating course of events
being presented. We enjoy seeing others fare worse than we do.
Although the English title Worst Case Scenario clearly suggests

that Jakubczak’s team did not aim for absurdity or internal incon-
sistency, the project still delivers both meanings implied by the

Polish title Zgodnie z obietnicą [‘As Promised’]. (...) But I have
serious doubts, because this isn’t about success — it’s about
relishing in failure."
On emotion, fear and "weak theory":

"I’m not sure it’s even worth trying to make sense of each scene.
What matters more than meaning here are moods, vague feelings,
and loose associations unique to each audience member. Worst
Case Scenario resembles a theatre piece, but it isn’t one — though
for convenience, I’ll keep calling it a performance. Its character

aligns with the idea of 'weak theory' found in contemporary huma-
nities: a theory that doesn’t attempt to explain everything or build

systems, but rather affirms vulnerability and empathy — just like
Worst Case Scenario."

On the inner theatre and imagined fear:

"Jakubczak points out that one method of coping with anxiety

disorders is to imagine the worst possible outcomes. Can visuali-
zing failure help to tame it? (...) In my mind, this method echoes the

legendary catharsis of ancient theatre — the emotional release
triggered when the viewer recognizes themselves in a character
struck by fate. The imagined worst case scenario becomes an
inner theatre for a single actor."
On metaphor, fear and visual poetics:

"Emotions — essential in weak theory — are metaphorically
staged in Worst Case Scenario. (...) We hear about the momentary
panic of misjudging the height of a curb. Of the body falling apart.
Of thick black tar oozing out and engulfing everything. This kind of

feeling is embodied by the fourth performer — a suspended, swol-
len sack leaking an undefined goo. As time passes, it loses shape,

becoming increasingly formless and pitiful. Beneath it, a gelatino-
us puddle grows."

Interview with Aleksandra Jakubczak
All the Worst-Case Scenarios – by Jakub Wojtaszczyk, Kultura u Podstaw
https://kulturaupodstaw.pl/wszystkie-najgorsze-scenariusze-
-rozmowa-z-aleksandra-jakubczak/
Selected quotes:
“I feel like my anxiety disorders are completely incompatible with theatre –
especially with the role of a director as it functions in Poland. And at some
point, I just couldn't pretend anymore.”
“Anxiety states are incredibly isolating and energy-consuming. So Worst
Case Scenario is an attempt to reclaim imagination – to use it as a way to live
with that anxiety.”

“At theatre school, we were taught that admitting to fear is almost disqualify-
ing. [...]”

“The structure of our work reflects the inner dramaturgy of emotional expe-
rience.”

“Anxiety can act like a filter on reality – you only see what confirms your inner
narrative.”

Talk with the creators, moderated by Andrzej Pakuła:
https://vimeo.com/1098446298

Pawilon to miejska instytucja kultury działająca w Poznaniu od 2018 roku,
której program skupia się wokół sztuk performatywnych, muzyki, mediów

i projektów społecznych. Jest miejscem otwartym na eksperyment, różnorod-
ność perspektyw i doświadczeń. Pawilon funkcjonuje jako oddział Galerii

Miejskiej Arsenał w Poznaniu.
https://pawilon.org
https://www.facebook.com/pawilonpoznan
https://www.instagram.com/pawilon_poznan/
Kontakt dla mediów:
Jagoda Kalisz
jagoda.kalisz@pawilon.org
+ 48 501 749 873
Biuro Pawilonu:
info@pawilon.org
+48 789 192 492
Ul. Szyperska 2/8
61-767 Poznań

Pawilon is a municipal cultural institution operating in Poznań since 2018.
Its program focuses on performing arts, music, media, and social projects.
It is a space open to experimentation, diverse perspectives, and experiences.
Pawilon operates as a department of the Arsenał Municipal Gallery in Poznań.
https://pawilon.org
https://www.facebook.com/pawilonpoznan
https://www.instagram.com/pawilon_poznan/
Media contact:
Jagoda Kalisz
jagoda.kalisz@pawilon.org
+ 48 501 749 873
Pawilon Office:
info@pawilon.org
+48 789 192 492
Ul. Szyperska 2/8
61-767 Poznań

Worst Case Scenario to autobiograficzny spektakl oparty na doświadczeniu
życia z chronicznym lękiem.
Tytuł spektaklu nawiązuje do ćwiczenia, w którym konfrontujemy się z lękami
poprzez wyobrażanie sobie wszystkich najgorszych możliwych scenariuszy.
Ten mechanizm staje się podstawą struktury dramaturgicznej – otwierając
przestrzeń dla absurdalnych, wciąż nawracających, mrocznych i niepokojąco
znajomych narracji, które rodzą się w stanach lękowych.
A co by się stało, gdybyśmy zaczęli myśleć o najgorszych scenariuszach –
tych, których obawiamy się najbardziej – nie jako o zagrożeniach, ale jako
o możliwościach, jako ścieżkach do nieodkrytych zdolności, których unikamy
ze strachu? Co, gdybyśmy wykorzystali ich twórczy potencjał i potraktowali
je jako performatywne narzędzia i strategie, które mogłyby otworzyć nas na

specyficzną wrażliwość i percepcję rzeczywistości, które towarzyszą lękowe-
mu ciału i umysłowi?

Worst Case Scenario jest próbą potraktowania sceny jako miejsca wolnej
spekulacji i krytycznej uważności wobec chronicznego lęku. To praca
o tym, jak przerwać wstyd i osamotnienie, zanurzając się w mrok – nie po
to, by tam ugrzęznąć, ale by w jego cieniu znaleźć kreacyjny potencjał,

bliskość, wspólnotę i nowe sposoby bycia. Czy teatr nie jest idealną prze-
strzenią, żeby sprawdzić, co może się stać, kiedy zaczniemy traktować nasze

ograniczenia i „odchylenia od normy” jako kierunek zmiany? Jaki może być
twórczy i krytyczny potencjał kondycji lękowej?

ZESPÓŁ ARTYSTYCZNY I REALIZACYJNY

Koncepcja, reżyseria: Aleksandra Jakubczak
Performans, kreacja: Justyna Wasilewska, Rob Wasiewicz
Dramaturgia: Aleksandra Jakubczak, Klaudia Hartung-Wójciak
Tekst: Klaudia Hartung-Wójciak, Justyna Wasilewska, Rob Wasiewicz,
Aleksandra Jakubczak

Przestrzeń, obiekty: Aleksandra Jakubczak, Karolina Pawelczyk
Muzyka: Krzysztof Kaliski
Światło: Wojciech Sobolewski
Konsultantka scenograficzna: Maria Komarova
Udział w procesie: Jaśmina Polak
Producent kreatywny: Michał Rogulski ÆFEKT
Kurator: Andrzej Pakuła
Produkcja: Kaja Kawecka, Krystian Piotr, Mikołaj Fajfer
Koordynacja pracy artystycznej: Marta Krawczyk, Dorota Lewandowska,
Karolina Czarnecka
Komunikacja: Dagmara Torłop, Jagoda Kalisz

Data premiery: 13.06.2025
Produkcja: Pawilon, Poznań
Partner projektu: ÆFEKT
Czas trwania: 1 godzina
Ostrzeżenia dotyczące treści: wulgarny język, doświadczenie stanów
lękowych

Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury
i Dziedzictwa Narodowego.

BIOGRAM ARTYSTKI

Aleksandra Jakubczak – artystka sztuk performatywnych związana z Po-
znaniem, absolwentka Akademii Teatralnej w Warszawie oraz Uniwersytetu

im. Adama Mickiewicza. Tworzy na styku teatru dokumentalnego, performan-
su i instalacji, podejmując tematy wykluczenia, normy i wspólnotowości. Jej

prace prezentowane były m.in. w Warszawie, Krakowie, Kolonii, Grazu i Po-
znaniu. Jest laureatką licznych stypendiów twórczych, w tym stypendium

Funduszu Wyszehradzkiego, ZAiKS-u, European Theatre Convention oraz
stypendium artystycznego marszałka województwa wielkopolskiego (2016,
2018, 2023).

MATERIAŁY WIZUALNE
Materiały dostępne pod linkami:
GRAFIKI: http://gofile.me/3P1Tv/OlRFGfcKR
ZDJĘCIA: http://gofile.me/3P1Tv/jzk57bSpn

MATERIAŁY PRASOWE
Recenzja spektaklu
Zgodnie z obietnicą, Piotr Dobrowolski, IKS Poznań

https://kultura.poznan.pl/mim/kultura/news/spektakle,c,4/zgod-
nie-z-obietnica,258176.html

O założeniach spektaklu i „rozkoszy porażki”:

„Czy najgorsze scenariusze mogą wzbudzać zainteresowanie
publiczności? Oczywiście! Zwłaszcza w przypadkach, kiedy nie
chodzi o narracyjne niedoskonałości, błędy czy logiczne mielizny,

niekonsekwencje albo inne problemy z narracją, a o fatalny prze-
bieg ukazywanych zdarzeń. Lubimy, kiedy inni mają gorzej niż my.

Chociaż wybór angielskiego tytułu dla projektu performatywnego

Worst Case Scenario jednoznacznie sugeruje, że jego realizator-
kom i realizatorom nie chodziło o absurdalne rozwiązania czy we-
wnętrzne nieścisłości i słabości scenariusza, projekt Aleksandry

Jakubczak realizuje obie obietnice wpisane w polskie brzmienie
tego tytułu. (...) Mam poważne wątpliwości, ponieważ w tym
wszystkim nie chodzi o sukces, a o rozkoszowanie się porażką.”

O emocjach, lęku i metodzie „słabej teorii”:

„Nie mam pewności, czy warto nadawać sens jego poszczególnym
scenom. Ważniejsze od znaczeń są tu nastroje, mgliste przeczucia
i luźne skojarzenia każdej osoby siedzącej na widowni. Worst Case
Scenario przypomina przedstawienie teatralne, ale nim nie jest.

Dla ułatwienia będę go jednak tutaj nazywał spektaklem. Jego

charakter kojarzy się z funkcjonującym we współczesnej humani-
styce pojęciem ‘słabej teorii’. To teoria, która nie próbuje niczego

jednoznacznie wyjaśniać i nie tworzy systemów, zamiast tego
afirmuje wrażliwość i empatię. Tak jak Worst Case Scenario.”

O spektaklu jako doświadczeniu wewnętrznym:

„Jakubczak stwierdza, że jedną z metod stosowanych, żeby po-
skromić zaburzenia lękowe, jest wyobrażanie sobie najgorszych

scenariuszy zdarzeń. Czy uprzednia projekcja daje szansę oswoić
możliwą porażkę? (...) W mojej wyobraźni działanie tej metody
przypomina efekty legendarnego, podobno doświadczanego
kiedyś w teatrze katharsis – stanu warunkowanego emocjami

widzów rozpoznających siebie w postaciach dotkniętych tragicz-
nym zrządzeniem losu. Wyobrażony najgorszy scenariusz to we-
wnętrzny teatr jednego aktora.”

O obrazie lęku i teatralnej metaforyzacji:

„Emocje, kluczowe w słabej teorii, w Worst Case Scenario ubiera-
ne są w metafory. (...) Słyszymy o wrażeniu, które pojawia się, kiedy

stawiając krok, zaskoczeni jesteśmy wysokością krawężnika.
O poczuciu rozpadu ciała na części. Albo o wizji, w której wypływa
z nas czarna maź, zalewająca wszystko wokół. Ten rodzaj odczuć
reprezentuje czwarty obecny na scenie i przyciągający uwagę
aktor. To wiszący nad podłogą pękaty wór, z którego wysącza się
maź nieokreślonego pochodzenia. W miarę upływu czasu traci on

swoją pierwotną formę, prezentując się coraz bardziej bezkształt-
nie i żałośnie. A pod nim rośnie żelowa kałuża.”

Wywiad z Aleksandra Jakubczak
Wszystkie najgorsze scenariusze - rozmawia Jakub Wojtaszczyk,
Kultura u Podstaw
https://kulturaupodstaw.pl/wszystkie-najgorsze-scenariusze-
-rozmowa-z-aleksandra-jakubczak/

Worst Case Scenario is an autobiographical performance based on the
experience of living with chronic anxiety.
The title refers to an exercise in which we confront our fears by imagining all
the worst possible scenarios. This mechanism becomes the foundation of the
dramaturgical structure—opening a space for absurd, recurring, dark, and
disturbingly familiar narratives that emerge in anxious states.
What if we thought of the worst-case scenarios—those things we fear might
happen—not as threats, but as potentials, as pathways to unexplored abilities
we avoid out of fear? What if we used their creative potential and treated

them as performative tools and strategies that could open us up to the speci-
fic sensitivity and perception of reality that come with an anxious body and

mind?
Worst Case Scenario is an attempt to treat the stage as a space for free
speculation and critical attentiveness to chronic anxiety. It is a work about
breaking through shame and isolation by diving into darkness—not to get
stuck in it, but to find, in its shadow, creative potential, closeness, community,
and new ways of being. Isn’t theatre the perfect space to explore what might
happen if we start treating our limitations and “deviations from the norm” as a
direction for change? What is the creative and critical potential of the anxious
condition?

CREDITS

Concept, direction: Aleksandra Jakubczak
Performance, creation: Justyna Wasilewska, Rob Wasiewicz
Dramaturgy: Aleksandra Jakubczak, Klaudia Hartung-Wójciak
Text: Klaudia Hartung-Wójciak, Justyna Wasilewska, Rob Wasiewicz,
Aleksandra Jakubczak
Space, objects: Aleksandra Jakubczak, Karolina Pawelczyk

Cytaty:
„Mam poczucie, że moje zaburzenia lękowe są kompletnie niekompatybilne
z teatrem – zwłaszcza z rolą reżyserki w takim kształcie, w jakim funkcjonuje
w Polsce. I w pewnym momencie po prostu przestałam umieć udawać.”
„Stany lękowe są niesamowicie izolujące i pochłaniają mnóstwo energii.

Zatem Worst Case Scenario jest próbą odzyskania wyobraźni – wykorzysta-
nia jej właśnie po to, żeby z tym lękiem jakoś żyć.”

„Na studiach wpojono nam, że samo przyznanie się do lęku jest wręcz dys-
kwalifikujące. [...]”

„W strukturze pracy widać dramaturgię przeżycia wewnętrznego.”
„Lęk może działać jak filtr na rzeczywistość – widzisz tylko to, co potwierdza
twoją wewnętrzną narrację.”

Rozmowa z osobami artystycznymi, prowadzenie Andrzej Pakuła:
https://vimeo.com/1098446298

Music: Krzysztof Kaliski
Lighting design: Wojciech Sobolewski
Set design consultant: Maria Komarova
Participation in the process: Jaśmina Polak
Creative producer: Michał Rogulski ÆFEKT
Curator: Andrzej Pakuła
Production: Kaja Kawecka, Krystian Piotr, Mikołaj Fajfer
Art process coordination: Marta Krawczyk, Dorota Lewandowska, Karolina
Czarnecka
Communications: Dagmara Torłop, Jagoda Kalisz

Premiere: June 13, 2025
Production: Pawilon, Poznań
Project partner: ÆFEKT
Duration: 1 hour
Conduct warnings: vulgar language, experience of anxiety states

The project was co-financed by the Ministry of Culture and National Heritage.

ARTIST BIO
Aleksandra Jakubczak – a performance artist based in Poznań, graduate of

the Theatre Academy in Warsaw and Adam Mickiewicz University. She cre-
ates at the intersection of documentary theatre, performance, and installa-
tion, exploring themes of exclusion, normativity, and community. Her works

have been presented in cities including Warsaw, Kraków, Cologne, Graz, and
Poznań. She is a recipient of numerous creative grants, including those from
the Visegrad Fund, ZAiKS, the European Theatre Convention, and the artistic
scholarship of the Marshal of the Greater Poland Voivodeship (2016, 2018,
2023).

VISUAL MATERIALS
Files available in the following links:
GPX: http://gofile.me/3P1Tv/OlRFGfcKR
PHOTOS: http://gofile.me/3P1Tv/jzk57bSpn

PRESS INFO
Review
As Promised, Piotr Dobrowolski, IKS Kultura Poznań
On the premise and the pleasure of failure:

"Can worst case scenarios capture the audience’s attention? Of
course! Especially when it’s not about narrative flaws, plot holes or
inconsistencies, but rather about the devastating course of events
being presented. We enjoy seeing others fare worse than we do.
Although the English title Worst Case Scenario clearly suggests

that Jakubczak’s team did not aim for absurdity or internal incon-
sistency, the project still delivers both meanings implied by the

Polish title Zgodnie z obietnicą [‘As Promised’]. (...) But I have
serious doubts, because this isn’t about success — it’s about
relishing in failure."
On emotion, fear and "weak theory":

"I’m not sure it’s even worth trying to make sense of each scene.
What matters more than meaning here are moods, vague feelings,
and loose associations unique to each audience member. Worst
Case Scenario resembles a theatre piece, but it isn’t one — though
for convenience, I’ll keep calling it a performance. Its character

aligns with the idea of 'weak theory' found in contemporary huma-
nities: a theory that doesn’t attempt to explain everything or build

systems, but rather affirms vulnerability and empathy — just like
Worst Case Scenario."

On the inner theatre and imagined fear:

"Jakubczak points out that one method of coping with anxiety

disorders is to imagine the worst possible outcomes. Can visuali-
zing failure help to tame it? (...) In my mind, this method echoes the

legendary catharsis of ancient theatre — the emotional release
triggered when the viewer recognizes themselves in a character
struck by fate. The imagined worst case scenario becomes an
inner theatre for a single actor."
On metaphor, fear and visual poetics:

"Emotions — essential in weak theory — are metaphorically
staged in Worst Case Scenario. (...) We hear about the momentary
panic of misjudging the height of a curb. Of the body falling apart.
Of thick black tar oozing out and engulfing everything. This kind of

feeling is embodied by the fourth performer — a suspended, swol-
len sack leaking an undefined goo. As time passes, it loses shape,

becoming increasingly formless and pitiful. Beneath it, a gelatino-
us puddle grows."

Interview with Aleksandra Jakubczak
All the Worst-Case Scenarios – by Jakub Wojtaszczyk, Kultura u Podstaw
https://kulturaupodstaw.pl/wszystkie-najgorsze-scenariusze-
-rozmowa-z-aleksandra-jakubczak/
Selected quotes:
“I feel like my anxiety disorders are completely incompatible with theatre –
especially with the role of a director as it functions in Poland. And at some
point, I just couldn't pretend anymore.”
“Anxiety states are incredibly isolating and energy-consuming. So Worst
Case Scenario is an attempt to reclaim imagination – to use it as a way to live
with that anxiety.”

“At theatre school, we were taught that admitting to fear is almost disqualify-
ing. [...]”

“The structure of our work reflects the inner dramaturgy of emotional expe-
rience.”

“Anxiety can act like a filter on reality – you only see what confirms your inner
narrative.”

Talk with the creators, moderated by Andrzej Pakuła:
https://vimeo.com/1098446298

Pawilon to miejska instytucja kultury działająca w Poznaniu od 2018 roku,
której program skupia się wokół sztuk performatywnych, muzyki, mediów

i projektów społecznych. Jest miejscem otwartym na eksperyment, różnorod-
ność perspektyw i doświadczeń. Pawilon funkcjonuje jako oddział Galerii

Miejskiej Arsenał w Poznaniu.
https://pawilon.org
https://www.facebook.com/pawilonpoznan
https://www.instagram.com/pawilon_poznan/
Kontakt dla mediów:
Jagoda Kalisz
jagoda.kalisz@pawilon.org
+ 48 501 749 873
Biuro Pawilonu:
info@pawilon.org
+48 789 192 492
Ul. Szyperska 2/8
61-767 Poznań

Pawilon is a municipal cultural institution operating in Poznań since 2018.
Its program focuses on performing arts, music, media, and social projects.
It is a space open to experimentation, diverse perspectives, and experiences.
Pawilon operates as a department of the Arsenał Municipal Gallery in Poznań.
https://pawilon.org
https://www.facebook.com/pawilonpoznan
https://www.instagram.com/pawilon_poznan/
Media contact:
Jagoda Kalisz
jagoda.kalisz@pawilon.org
+ 48 501 749 873
Pawilon Office:
info@pawilon.org
+48 789 192 492
Ul. Szyperska 2/8
61-767 Poznań

Worst Case Scenario to autobiograficzny spektakl oparty na doświadczeniu
życia z chronicznym lękiem.
Tytuł spektaklu nawiązuje do ćwiczenia, w którym konfrontujemy się z lękami
poprzez wyobrażanie sobie wszystkich najgorszych możliwych scenariuszy.
Ten mechanizm staje się podstawą struktury dramaturgicznej – otwierając
przestrzeń dla absurdalnych, wciąż nawracających, mrocznych i niepokojąco
znajomych narracji, które rodzą się w stanach lękowych.
A co by się stało, gdybyśmy zaczęli myśleć o najgorszych scenariuszach –
tych, których obawiamy się najbardziej – nie jako o zagrożeniach, ale jako
o możliwościach, jako ścieżkach do nieodkrytych zdolności, których unikamy
ze strachu? Co, gdybyśmy wykorzystali ich twórczy potencjał i potraktowali
je jako performatywne narzędzia i strategie, które mogłyby otworzyć nas na

specyficzną wrażliwość i percepcję rzeczywistości, które towarzyszą lękowe-
mu ciału i umysłowi?

Worst Case Scenario jest próbą potraktowania sceny jako miejsca wolnej
spekulacji i krytycznej uważności wobec chronicznego lęku. To praca
o tym, jak przerwać wstyd i osamotnienie, zanurzając się w mrok – nie po
to, by tam ugrzęznąć, ale by w jego cieniu znaleźć kreacyjny potencjał,

bliskość, wspólnotę i nowe sposoby bycia. Czy teatr nie jest idealną prze-
strzenią, żeby sprawdzić, co może się stać, kiedy zaczniemy traktować nasze

ograniczenia i „odchylenia od normy” jako kierunek zmiany? Jaki może być
twórczy i krytyczny potencjał kondycji lękowej?

ZESPÓŁ ARTYSTYCZNY I REALIZACYJNY

Koncepcja, reżyseria: Aleksandra Jakubczak
Performans, kreacja: Justyna Wasilewska, Rob Wasiewicz
Dramaturgia: Aleksandra Jakubczak, Klaudia Hartung-Wójciak
Tekst: Klaudia Hartung-Wójciak, Justyna Wasilewska, Rob Wasiewicz,
Aleksandra Jakubczak

Przestrzeń, obiekty: Aleksandra Jakubczak, Karolina Pawelczyk
Muzyka: Krzysztof Kaliski
Światło: Wojciech Sobolewski
Konsultantka scenograficzna: Maria Komarova
Udział w procesie: Jaśmina Polak
Producent kreatywny: Michał Rogulski ÆFEKT
Kurator: Andrzej Pakuła
Produkcja: Kaja Kawecka, Krystian Piotr, Mikołaj Fajfer
Koordynacja pracy artystycznej: Marta Krawczyk, Dorota Lewandowska,
Karolina Czarnecka
Komunikacja: Dagmara Torłop, Jagoda Kalisz

Data premiery: 13.06.2025
Produkcja: Pawilon, Poznań
Partner projektu: ÆFEKT
Czas trwania: 1 godzina
Ostrzeżenia dotyczące treści: wulgarny język, doświadczenie stanów
lękowych

Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury
i Dziedzictwa Narodowego.

BIOGRAM ARTYSTKI

Aleksandra Jakubczak – artystka sztuk performatywnych związana z Po-
znaniem, absolwentka Akademii Teatralnej w Warszawie oraz Uniwersytetu

im. Adama Mickiewicza. Tworzy na styku teatru dokumentalnego, performan-
su i instalacji, podejmując tematy wykluczenia, normy i wspólnotowości. Jej

prace prezentowane były m.in. w Warszawie, Krakowie, Kolonii, Grazu i Po-
znaniu. Jest laureatką licznych stypendiów twórczych, w tym stypendium

Funduszu Wyszehradzkiego, ZAiKS-u, European Theatre Convention oraz
stypendium artystycznego marszałka województwa wielkopolskiego (2016,
2018, 2023).

MATERIAŁY WIZUALNE
Materiały dostępne pod linkami:
GRAFIKI: http://gofile.me/3P1Tv/OlRFGfcKR
ZDJĘCIA: http://gofile.me/3P1Tv/jzk57bSpn

MATERIAŁY PRASOWE
Recenzja spektaklu
Zgodnie z obietnicą, Piotr Dobrowolski, IKS Poznań

https://kultura.poznan.pl/mim/kultura/news/spektakle,c,4/zgod-
nie-z-obietnica,258176.html

O założeniach spektaklu i „rozkoszy porażki”:

„Czy najgorsze scenariusze mogą wzbudzać zainteresowanie
publiczności? Oczywiście! Zwłaszcza w przypadkach, kiedy nie
chodzi o narracyjne niedoskonałości, błędy czy logiczne mielizny,

niekonsekwencje albo inne problemy z narracją, a o fatalny prze-
bieg ukazywanych zdarzeń. Lubimy, kiedy inni mają gorzej niż my.

Chociaż wybór angielskiego tytułu dla projektu performatywnego

Worst Case Scenario jednoznacznie sugeruje, że jego realizator-
kom i realizatorom nie chodziło o absurdalne rozwiązania czy we-
wnętrzne nieścisłości i słabości scenariusza, projekt Aleksandry

Jakubczak realizuje obie obietnice wpisane w polskie brzmienie
tego tytułu. (...) Mam poważne wątpliwości, ponieważ w tym
wszystkim nie chodzi o sukces, a o rozkoszowanie się porażką.”

O emocjach, lęku i metodzie „słabej teorii”:

„Nie mam pewności, czy warto nadawać sens jego poszczególnym
scenom. Ważniejsze od znaczeń są tu nastroje, mgliste przeczucia
i luźne skojarzenia każdej osoby siedzącej na widowni. Worst Case
Scenario przypomina przedstawienie teatralne, ale nim nie jest.

Dla ułatwienia będę go jednak tutaj nazywał spektaklem. Jego

charakter kojarzy się z funkcjonującym we współczesnej humani-
styce pojęciem ‘słabej teorii’. To teoria, która nie próbuje niczego

jednoznacznie wyjaśniać i nie tworzy systemów, zamiast tego
afirmuje wrażliwość i empatię. Tak jak Worst Case Scenario.”

O spektaklu jako doświadczeniu wewnętrznym:

„Jakubczak stwierdza, że jedną z metod stosowanych, żeby po-
skromić zaburzenia lękowe, jest wyobrażanie sobie najgorszych

scenariuszy zdarzeń. Czy uprzednia projekcja daje szansę oswoić
możliwą porażkę? (...) W mojej wyobraźni działanie tej metody
przypomina efekty legendarnego, podobno doświadczanego
kiedyś w teatrze katharsis – stanu warunkowanego emocjami

widzów rozpoznających siebie w postaciach dotkniętych tragicz-
nym zrządzeniem losu. Wyobrażony najgorszy scenariusz to we-
wnętrzny teatr jednego aktora.”

O obrazie lęku i teatralnej metaforyzacji:

„Emocje, kluczowe w słabej teorii, w Worst Case Scenario ubiera-
ne są w metafory. (...) Słyszymy o wrażeniu, które pojawia się, kiedy

stawiając krok, zaskoczeni jesteśmy wysokością krawężnika.
O poczuciu rozpadu ciała na części. Albo o wizji, w której wypływa
z nas czarna maź, zalewająca wszystko wokół. Ten rodzaj odczuć
reprezentuje czwarty obecny na scenie i przyciągający uwagę
aktor. To wiszący nad podłogą pękaty wór, z którego wysącza się
maź nieokreślonego pochodzenia. W miarę upływu czasu traci on

swoją pierwotną formę, prezentując się coraz bardziej bezkształt-
nie i żałośnie. A pod nim rośnie żelowa kałuża.”

Wywiad z Aleksandra Jakubczak
Wszystkie najgorsze scenariusze - rozmawia Jakub Wojtaszczyk,
Kultura u Podstaw
https://kulturaupodstaw.pl/wszystkie-najgorsze-scenariusze-
-rozmowa-z-aleksandra-jakubczak/

Worst Case Scenario is an autobiographical performance based on the
experience of living with chronic anxiety.
The title refers to an exercise in which we confront our fears by imagining all
the worst possible scenarios. This mechanism becomes the foundation of the
dramaturgical structure—opening a space for absurd, recurring, dark, and
disturbingly familiar narratives that emerge in anxious states.
What if we thought of the worst-case scenarios—those things we fear might
happen—not as threats, but as potentials, as pathways to unexplored abilities
we avoid out of fear? What if we used their creative potential and treated

them as performative tools and strategies that could open us up to the speci-
fic sensitivity and perception of reality that come with an anxious body and

mind?
Worst Case Scenario is an attempt to treat the stage as a space for free
speculation and critical attentiveness to chronic anxiety. It is a work about
breaking through shame and isolation by diving into darkness—not to get
stuck in it, but to find, in its shadow, creative potential, closeness, community,
and new ways of being. Isn’t theatre the perfect space to explore what might
happen if we start treating our limitations and “deviations from the norm” as a
direction for change? What is the creative and critical potential of the anxious
condition?

CREDITS

Concept, direction: Aleksandra Jakubczak
Performance, creation: Justyna Wasilewska, Rob Wasiewicz
Dramaturgy: Aleksandra Jakubczak, Klaudia Hartung-Wójciak
Text: Klaudia Hartung-Wójciak, Justyna Wasilewska, Rob Wasiewicz,
Aleksandra Jakubczak
Space, objects: Aleksandra Jakubczak, Karolina Pawelczyk

Cytaty:
„Mam poczucie, że moje zaburzenia lękowe są kompletnie niekompatybilne
z teatrem – zwłaszcza z rolą reżyserki w takim kształcie, w jakim funkcjonuje
w Polsce. I w pewnym momencie po prostu przestałam umieć udawać.”
„Stany lękowe są niesamowicie izolujące i pochłaniają mnóstwo energii.

Zatem Worst Case Scenario jest próbą odzyskania wyobraźni – wykorzysta-
nia jej właśnie po to, żeby z tym lękiem jakoś żyć.”

„Na studiach wpojono nam, że samo przyznanie się do lęku jest wręcz dys-
kwalifikujące. [...]”

„W strukturze pracy widać dramaturgię przeżycia wewnętrznego.”
„Lęk może działać jak filtr na rzeczywistość – widzisz tylko to, co potwierdza
twoją wewnętrzną narrację.”

Rozmowa z osobami artystycznymi, prowadzenie Andrzej Pakuła:
https://vimeo.com/1098446298

Music: Krzysztof Kaliski
Lighting design: Wojciech Sobolewski
Set design consultant: Maria Komarova
Participation in the process: Jaśmina Polak
Creative producer: Michał Rogulski ÆFEKT
Curator: Andrzej Pakuła
Production: Kaja Kawecka, Krystian Piotr, Mikołaj Fajfer
Art process coordination: Marta Krawczyk, Dorota Lewandowska, Karolina
Czarnecka
Communications: Dagmara Torłop, Jagoda Kalisz

Premiere: June 13, 2025
Production: Pawilon, Poznań
Project partner: ÆFEKT
Duration: 1 hour
Conduct warnings: vulgar language, experience of anxiety states

The project was co-financed by the Ministry of Culture and National Heritage.

ARTIST BIO
Aleksandra Jakubczak – a performance artist based in Poznań, graduate of

the Theatre Academy in Warsaw and Adam Mickiewicz University. She cre-
ates at the intersection of documentary theatre, performance, and installa-
tion, exploring themes of exclusion, normativity, and community. Her works

have been presented in cities including Warsaw, Kraków, Cologne, Graz, and
Poznań. She is a recipient of numerous creative grants, including those from
the Visegrad Fund, ZAiKS, the European Theatre Convention, and the artistic
scholarship of the Marshal of the Greater Poland Voivodeship (2016, 2018,
2023).

VISUAL MATERIALS
Files available in the following links:
GPX: http://gofile.me/3P1Tv/OlRFGfcKR
PHOTOS: http://gofile.me/3P1Tv/jzk57bSpn

PRESS INFO
Review
As Promised, Piotr Dobrowolski, IKS Kultura Poznań
On the premise and the pleasure of failure:

"Can worst case scenarios capture the audience’s attention? Of
course! Especially when it’s not about narrative flaws, plot holes or
inconsistencies, but rather about the devastating course of events
being presented. We enjoy seeing others fare worse than we do.
Although the English title Worst Case Scenario clearly suggests

that Jakubczak’s team did not aim for absurdity or internal incon-
sistency, the project still delivers both meanings implied by the

Polish title Zgodnie z obietnicą [‘As Promised’]. (...) But I have
serious doubts, because this isn’t about success — it’s about
relishing in failure."
On emotion, fear and "weak theory":

"I’m not sure it’s even worth trying to make sense of each scene.
What matters more than meaning here are moods, vague feelings,
and loose associations unique to each audience member. Worst
Case Scenario resembles a theatre piece, but it isn’t one — though
for convenience, I’ll keep calling it a performance. Its character

aligns with the idea of 'weak theory' found in contemporary huma-
nities: a theory that doesn’t attempt to explain everything or build

systems, but rather affirms vulnerability and empathy — just like
Worst Case Scenario."

On the inner theatre and imagined fear:

"Jakubczak points out that one method of coping with anxiety

disorders is to imagine the worst possible outcomes. Can visuali-
zing failure help to tame it? (...) In my mind, this method echoes the

legendary catharsis of ancient theatre — the emotional release
triggered when the viewer recognizes themselves in a character
struck by fate. The imagined worst case scenario becomes an
inner theatre for a single actor."
On metaphor, fear and visual poetics:

"Emotions — essential in weak theory — are metaphorically
staged in Worst Case Scenario. (...) We hear about the momentary
panic of misjudging the height of a curb. Of the body falling apart.
Of thick black tar oozing out and engulfing everything. This kind of

feeling is embodied by the fourth performer — a suspended, swol-
len sack leaking an undefined goo. As time passes, it loses shape,

becoming increasingly formless and pitiful. Beneath it, a gelatino-
us puddle grows."

Interview with Aleksandra Jakubczak
All the Worst-Case Scenarios – by Jakub Wojtaszczyk, Kultura u Podstaw
https://kulturaupodstaw.pl/wszystkie-najgorsze-scenariusze-
-rozmowa-z-aleksandra-jakubczak/
Selected quotes:
“I feel like my anxiety disorders are completely incompatible with theatre –
especially with the role of a director as it functions in Poland. And at some
point, I just couldn't pretend anymore.”
“Anxiety states are incredibly isolating and energy-consuming. So Worst
Case Scenario is an attempt to reclaim imagination – to use it as a way to live
with that anxiety.”

“At theatre school, we were taught that admitting to fear is almost disqualify-
ing. [...]”

“The structure of our work reflects the inner dramaturgy of emotional expe-
rience.”

“Anxiety can act like a filter on reality – you only see what confirms your inner
narrative.”

Talk with the creators, moderated by Andrzej Pakuła:
https://vimeo.com/1098446298

Pawilon to miejska instytucja kultury działająca w Poznaniu od 2018 roku,
której program skupia się wokół sztuk performatywnych, muzyki, mediów

i projektów społecznych. Jest miejscem otwartym na eksperyment, różnorod-
ność perspektyw i doświadczeń. Pawilon funkcjonuje jako oddział Galerii

Miejskiej Arsenał w Poznaniu.
https://pawilon.org
https://www.facebook.com/pawilonpoznan
https://www.instagram.com/pawilon_poznan/
Kontakt dla mediów:
Jagoda Kalisz
jagoda.kalisz@pawilon.org
+ 48 501 749 873
Biuro Pawilonu:
info@pawilon.org
+48 789 192 492
Ul. Szyperska 2/8
61-767 Poznań

Pawilon is a municipal cultural institution operating in Poznań since 2018.
Its program focuses on performing arts, music, media, and social projects.
It is a space open to experimentation, diverse perspectives, and experiences.
Pawilon operates as a department of the Arsenał Municipal Gallery in Poznań.
https://pawilon.org
https://www