Koncert pod patronatem:Marszałka Województwa Mazowieckiego Adama Struzika
Pamięci Bernarda Ładysza,  zarejestrowany w dniu 4 września 2020 r. w Kościele oo. Paulinów p. w. Ducha Św. w Warszawie przy ul. Długiej 3.
Wolfgang Amadeus MozartRequiem d-moll KV 626
Wykonawcy:
Aleksandra Kubas-Kruk – sopranNatalia Kawałek – mezzosopranKarol Kozłowski – tenorArtur Janda – bas
Zespół Instrumentów Dawnych Warszawskiej Opery KameralnejMusicae Antiquae Collegium Varsoviense:
Skrzypce IGrzegorz Lalek – koncertmistrzMaria Papuzińska-UssNatalia MoszumańskaEwa Chmielewska-ZorzanoKlaudia MatlakKornelia Korecka-Karbownik
Skrzypce IIAnna Jóźwiak-Kłosiewicz – liderMarcin SochanMagdalena Kuźmińska-HartungMateusz MałeckiKatarzyna Cendlak
AltówkiMarcin Stefaniuk – lider / inspektorKarolina HabałoAnna StankiewiczAnna Wieczorek
WiolonczeleJakub Kościukiewicz – koncertmistrzAleksandra Rybak-ŻymłaKarolina Szewczykowska
KontrabasyStanisław SmołkaAnna Bator
FagotyLeszek WachnikSzymon Józefowski
KlarnetyRóbert ŠebestaRobert Michalski
TrąbkiOstap PopovychJacek Brzózka
PuzonyPiotr WawreniukRobert KrajewskiMichał Kiljan
PerkusjaKrzysztof Niezgoda
PozytywKrzysztof Marosek
 
Zespół Wokalny Warszawskiej Opery Kameralnej:
Soprany:
Aleksandra Biskot, Karolina Geryń, Ewa Kuryłowicz, Ewelina Ossowska, Magdalena Smulczyńska, Sylwia Stępień, Teresa Tippe, Ola Ptaszyńska (gościnnnie)
Alty:
Kinga Głogowska, Paulina Łysikowska, Ewa Puchalska, Ewelina Rzezińska, Dorota Solecka, Natalia Zubkowicz (gościnie), Katarzyna Karbownik (gościnnie)
Tenory:
Tomasz Grygo, Piotr Jakacki,  Jakub Pawlik, Marek Sadowski, Krzysztof Piernik, Aleksander Słojewski, Aruto Matsumoto (gościnnie)
Basy:
Łukasz Geryń, Bartłomiej Kornacki, Krzysztof Matuszak, Andrzej Milewski, Piotr Pieron, Grzegorz Zychowicz
 
Kierownik Zespołu Wokalnego: Krzysztof Kusiel – Moroz
Dyrygent: Stefan Plewniak
 
Mozartowskie „Requiem”, to jedna z najbardziej owianych tajemnicą kompozycji w historii muzyki (kompozytor nie znał nazwiska osoby zamawiającej dzieło, a był nią – jak wiemy dzisiaj – muzyczny amator, hrabia Franz Walsegg, który zwykł zamawiać i przywłaszczać sobie cudze kompozycje), toteż przez wiele lat snuto rozliczne domysły na temat okoliczności tego zamówienia (jedną z najsłynniejszych interpretacji tego epizodu można odnaleźć w filmie „Amadeusz” Miloša Formana). Mozart, mimo zapłaty „z góry”, nie od razu przystąpił do pracy. Nie miał zresztą na to zbyt wiele czasu, bowiem równolegle tworzył opery: „Czarodziejski flet” i „Łaskawość Tytusa”. Gdy wreszcie zabrał się do komponowania mszy, podupadł na zdrowiu. Złożony chorobą, w ostatnich dniach swojego życia podyktował swojemu przyjacielowi, Franzowi Xaverowi Süssmayrowi kolejne frazy „Requiem”. Między jawą a gorączkową maligną komponował w przekonaniu, że to msza żałobna za jego duszę. Umarł 4 grudnia 1791 r. mając 35 lat, w trakcie dyktowania ósmego taktu przepięknej „Lacrimosy”. Süssmayr dokończył szkice przyjaciela. Oryginalne Mozartowskie frazy: „Dies Irae”, „Confutatis” czy „Tuba mirum”, podobnie jak „Lacrimosa”, dowodzą dzisiaj geniuszu kompozytora. Natomiast demoniczne „Sanctus”, melancholijne „Benedictus” i dotykające romantycznej nuty „Agnus Dei” to już dzieło Süssmayra. Tutaj kontynuator osiągnął jednak poziom godny swego mistrza.