Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy

W Płaksach, które były ostatnim dramatem Levina, autor ujął swoje własne doświadczenia – pisał w łóżku szpitalnym, umierając na raka. Bohaterowie tej czarnej komedii dobiegają swoich dni w zatłoczonym szpitalu w Kalkucie. Litościwy personel postanawia dostarczyć im osobliwej rozrywki, odgrywając krwawą historię Agamemnona, jaką znamy z trylogii tragicznej Ajschylosa: gdy wódz wraca po wojnie trojańskiej do domu z Kasandrą, branką-nałożnicą, jego żona Klitajmestra zabija oboje, co ściąga na nią zemstę syna – Orestesa. Staruszkowie tłoczący się po dwóch, trzech w jednym łóżku nie są zbudowani opowieścią, nazbyt przypomina im o ich własnym umieraniu, o bólu ciała, które odmawia posłuszeństwa, o żalu rozstawania się ze światem. Do końca spragnieni...

W Płaksach, które były ostatnim dramatem Levina, autor ujął swoje własne doświadczenia – pisał w łóżku szpitalnym, umierając na raka. Bohaterowie tej czarnej komedii dobiegają swoich dni w zatłoczonym szpitalu w Kalkucie. Litościwy personel postanawia dostarczyć im osobliwej rozrywki, odgrywając krwawą historię Agamemnona, jaką znamy z trylogii tragicznej Ajschylosa: gdy wódz wraca po wojnie trojańskiej do domu z Kasandrą, branką-nałożnicą, jego żona Klitajmestra zabija oboje, co ściąga na nią zemstę syna – Orestesa. Staruszkowie tłoczący się po dwóch, trzech w jednym łóżku nie są zbudowani opowieścią, nazbyt przypomina im o ich własnym umieraniu, o bólu ciała, które odmawia posłuszeństwa, o żalu rozstawania się ze światem. Do końca spragnieni...

MONODRAM. Porywająca Magda Biegańska jako Agda Nanska, aktorka w średnim wieku i o średnich umiejętnościach, która nie zrobiła kariery, bo cała składa się z wątpliwości, skrupułów i obaw. Przyłapana w garderobie zwierza się ze swoich dylematów. Balansując między komizmem a rozpaczą, między szczerością a maską, w takim samym stopniu szuka otuchy, co daje ją widowni. Kto zdoła się wdrapać na Scenę na Strychu, z pewnością nie pożałuje! UWAGA! Wejście na spektakl przez hall Starego Ratusza (schodami nad Restauracją Ratuszowa)

15 marca 44 roku przed naszą erą dobiegający sześćdziesiątki Juliusz Cezar, pokonawszy rywali w wyścigu o władzę, pada ofiarą spisku swoich bliskich współpracowników: w sali zebrań rzymskiego senatu dwadzieścia trzy razy wbijają się w niego ostrza sztyletów. Śmierć dyktatora staje się początkiem wojny domowej, którą wygrywa ostatecznie Oktawian, adoptowany syn Cezara. Obejmując rządy, przybiera on imię Cezara i odtąd na tysiąclecia zrasta się ono z najwyższą władzą (w języku polskim w brzmieniu „cesarz”, w niemieckim „Kaiser”, w rosyjskim „car” itd.). W 1599 roku trzydziestopięcioletni William Szekspir, mając za sobą dekadę udanej kariery dramatopisarskiej na scenach Londynu (zdążył już napisać m.in. Ryszarda III, Poskromienie złośnicy, Romea...

15 marca 44 roku przed naszą erą dobiegający sześćdziesiątki Juliusz Cezar, pokonawszy rywali w wyścigu o władzę, pada ofiarą spisku swoich bliskich współpracowników: w sali zebrań rzymskiego senatu dwadzieścia trzy razy wbijają się w niego ostrza sztyletów. Śmierć dyktatora staje się początkiem wojny domowej, którą wygrywa ostatecznie Oktawian, adoptowany syn Cezara. Obejmując rządy, przybiera on imię Cezara i odtąd na tysiąclecia zrasta się ono z najwyższą władzą (w języku polskim w brzmieniu „cesarz”, w niemieckim „Kaiser”, w rosyjskim „car” itd.). W 1599 roku trzydziestopięcioletni William Szekspir, mając za sobą dekadę udanej kariery dramatopisarskiej na scenach Londynu (zdążył już napisać m.in. Ryszarda III, Poskromienie złośnicy, Romea...

Spektakl gościnny Teatru im. Osterwy z Gorzowa Wielkopolskiego, inspirowany poezją Jerzego Hajdugi oraz twórczością Alessandra Baricco i Maxa Richtera. O miłości, bliskości – jej ulotności, utracie. Wyjątkowy wymiar przedstawienia zapewnia plastyczna, przepełniona ruchem i tańcem forma. Koniec bliskości, miłości, czułości, wzajemności. Początek rozstania, odejścia, utraty. Czyż nazbyt często nie tracimy wiele w swoim życiu? W końcu je same? Wrócić nie sposób, nie jest to możliwe inaczej jak wspomnieniem, a każdy powrót to zaczynanie na nowo. Błażej Baraniak, blazejbaraniak.pl: Grają spektakl teatru bez słów, minimalistyczny a totalny. (...) Patrząc na Martę i Bartka możesz, Widzu, uwierzyć w miłość nie do uwierzenia, w miłość bezwarunkową,...