Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie

„Diabelski młyn” Erica Assousa – komedia w przekładzie Barbary GrzegorzewskiejZa wieloznacznym tytułem stoi nieprosta historia dwóch osób. ON – dystyngowany pan w średnim wieku, ONA – tajemnicza, młoda kobieta. Nic o nich nie wiemy, zaczynamy więc od pierwszych minut spektaklu zadawać pytania. Kim są: oddzielnie, dla siebie, w jakim celu się spotkali? Śledzimy grę w „kto jest kim”, w udawanie i szczerość, i ta gra nas intryguje, wciąga.Finał zaskakuje, wszystkie wątki uzyskują sens, a ICH historie urzeczywistniają się. Odkrywamy skomplikowaną przeszłość bohaterów, konsekwencje, które przychodzi im ponieść. Wraz z nimi, doświadczamy swoistego katharsis. Spektakl skłania do fundamentalnych pytań o to, co w relacjach z drugim człowiekiem jest najważniejsze...

„Diabelski młyn” Erica Assousa – komedia w przekładzie Barbary GrzegorzewskiejZa wieloznacznym tytułem stoi nieprosta historia dwóch osób. ON – dystyngowany pan w średnim wieku, ONA – tajemnicza, młoda kobieta. Nic o nich nie wiemy, zaczynamy więc od pierwszych minut spektaklu zadawać pytania. Kim są: oddzielnie, dla siebie, w jakim celu się spotkali? Śledzimy grę w „kto jest kim”, w udawanie i szczerość, i ta gra nas intryguje, wciąga.Finał zaskakuje, wszystkie wątki uzyskują sens, a ICH historie urzeczywistniają się. Odkrywamy skomplikowaną przeszłość bohaterów, konsekwencje, które przychodzi im ponieść. Wraz z nimi, doświadczamy swoistego katharsis. Spektakl skłania do fundamentalnych pytań o to, co w relacjach z drugim człowiekiem jest najważniejsze...

Dom lalki Ibsena – wystawiany często pod tytułem Nora – powszechnie uważa się za pierwszy otwarcie feministyczny tekst w historii dramatu. I choć minęło od prapremiery już ponad sto czterdzieści lat, to finał, do którego sztuka konsekwentnie zmierza, wciąż jest dla nas trudny do zaakceptowania. W ostatniej scenie dramatu Nora definitywnie opuszcza męża i dzieci, bo tylko samotnie może zrozumieć kim naprawdę jest. Rola żony i matki, którą z powodzeniem odgrywała przez wiele lat, okazuje się ograniczająca i fałszywa. Eleonora nie może już odgrywać „Nory”, bo zwyczajnie w nią nie wierzy, tak samo jak diametralnie zmienia się jej postrzeganie męża i otaczającego ją świata. Ibsen rozgrywa akcję swojej sztuki w trzy dni świąt Bożego...

„Diabelski młyn” Erica Assousa – komedia w przekładzie Barbary GrzegorzewskiejZa wieloznacznym tytułem stoi nieprosta historia dwóch osób. ON – dystyngowany pan w średnim wieku, ONA – tajemnicza, młoda kobieta. Nic o nich nie wiemy, zaczynamy więc od pierwszych minut spektaklu zadawać pytania. Kim są: oddzielnie, dla siebie, w jakim celu się spotkali? Śledzimy grę w „kto jest kim”, w udawanie i szczerość, i ta gra nas intryguje, wciąga.Finał zaskakuje, wszystkie wątki uzyskują sens, a ICH historie urzeczywistniają się. Odkrywamy skomplikowaną przeszłość bohaterów, konsekwencje, które przychodzi im ponieść. Wraz z nimi, doświadczamy swoistego katharsis. Spektakl skłania do fundamentalnych pytań o to, co w relacjach z drugim człowiekiem jest najważniejsze...

Dom lalki Ibsena – wystawiany często pod tytułem Nora – powszechnie uważa się za pierwszy otwarcie feministyczny tekst w historii dramatu. I choć minęło od prapremiery już ponad sto czterdzieści lat, to finał, do którego sztuka konsekwentnie zmierza, wciąż jest dla nas trudny do zaakceptowania. W ostatniej scenie dramatu Nora definitywnie opuszcza męża i dzieci, bo tylko samotnie może zrozumieć kim naprawdę jest. Rola żony i matki, którą z powodzeniem odgrywała przez wiele lat, okazuje się ograniczająca i fałszywa. Eleonora nie może już odgrywać „Nory”, bo zwyczajnie w nią nie wierzy, tak samo jak diametralnie zmienia się jej postrzeganie męża i otaczającego ją świata. Ibsen rozgrywa akcję swojej sztuki w trzy dni świąt Bożego Narodzenia i ukazuje...

Mój boski rozwód irlandzkiej dramatopisarki Geraldine Aron to dowcipna i pełna ciepła historia dojrzałej kobiety, która staje przed koniecznością zmierzenia się z zupełnie nową dla siebie sytuacją życiową – odejściem męża. To z jednej strony zabawna do łez, z drugiej zaś refleksyjna, a czasem nostalgiczna opowieść o marzeniach, życiowych planach i ich codziennym zderzaniu z rzeczywistością. To słodko-gorzka opowieść o kobiecie, która w życiu pragnęła dwóch rzeczy: kochać i być kochaną. Miłosny zawód budzi jednak w bohaterce wątpliwość, czy zawarty związek małżeński może kiedykolwiek stanowić bezpieczną polisę na szczęście i czy w związku z tym, warto składać swój los w rękach jakiegokolwiek...

Opublikowany w 1932 r. Nowy wspaniały świat Aldousa Huxleya zaliczany jest do najbardziej cenionych i przenikliwych dzieł literatury XX wieku. Powieść, utrzymana w konwencji science fiction, została okrzyknięta bestsellerem wszechczasów, jako jedna z dwóch najsłynniejszych, obok Roku 1984 Georga Orwella, literackich antyutopii. Z jednej strony głęboko poruszająca, z drugiej kontrowersyjna tematyka – wszechobecnej kontroli, oddziaływania technologii na człowieka, konsumpcjonizmu, kryzysu wartości, wolności i indywidualizmu jednostki – sprawia, że powieść niezmiennie stanowi lustrzane odbicie rzeczywistości, przez co pozostaje przerażająco aktualna. W Nowym wspaniałym świecie Huxley opisuje futurystyczny Londyn, a w nim cywilizację przyjemności,...

Mój boski rozwód irlandzkiej dramatopisarki Geraldine Aron to dowcipna i pełna ciepła historia dojrzałej kobiety, która staje przed koniecznością zmierzenia się z zupełnie nową dla siebie sytuacją życiową – odejściem męża. To z jednej strony zabawna do łez, z drugiej zaś refleksyjna, a czasem nostalgiczna opowieść o marzeniach, życiowych planach i ich codziennym zderzaniu z rzeczywistością. To słodko-gorzka opowieść o kobiecie, która w życiu pragnęła dwóch rzeczy: kochać i być kochaną. Miłosny zawód budzi jednak w bohaterce wątpliwość, czy zawarty związek małżeński może kiedykolwiek stanowić bezpieczną polisę na szczęście i czy w związku z tym, warto składać swój los w rękach jakiegokolwiek...