"Woyzeck"
Reż. Werner Herzog
RFN, 1979, 81 minut

"Woyzeck" jest zapisem prawdziwej historii morderstwa popełnionego w Lipsku przez ubogiego żołnierza. Wokół zbrodni rozgorzał spór na temat poczytalności mordercy i jego faktycznej odpowiedzialności za czyn. Dramat Buchnera miał być obroną Woyzecka i protestem przeciwko karze śmierci. Proces pisania poprzedziły wnikliwe studia autora nad medyczną interpretacją postępku zabójcy. W rezultacie Buchner ukazał swego bohatera jako prostego człowieka, nieustannie poniżanego i krzywdzonego, kierującego się wyłącznie instynktem. Miłość do Marii była jedynym sensem jego życia. Jedyną autentyczną wartością w niegodziwym i niezrozumiałym świecie. Zdrada dziewczyny sprawiła, że psychika Woyzecka doznała szoku. Zbrodnia stała się dlań jedynym sposobem przywrócenia pozorów wewnętrznego ładu, formą "oczyszczenia" ukochanej kobiety ze zmazy zła. Sztuka Buchnera łączy w sobie elementy romantyzmu, naturalizmu, a nawet ekspresjonizmu. Umiejętnie czytana lub wystawiana ujawnia swój niezwykły potencjał filozoficzny (odwieczna antynomia między naturą a kulturą, pytania o kształt ludzkiej tożsamości, granice moralności, konsekwencje niesprawiedliwości wpisanej w porządek społeczny). Inscenizacja Laco Adamika jest próbą objęcia całej problematyki "Woyzecka". Na plan pierwszy wszakże wysuwa się tragedia prostego człowieka, zagubionego w nieprzyjaznym świecie i głęboko skrzywdzonego przez najbliższą mu osobę