Spektakl nagrodzony Złotym Yorickiem na najlepszą polską inscenizację dzieł dramatycznych Williama Szekspira oraz utworów inspirowanych dziełami Williama Szekspira. 26. Festiwal Szekspirowski, 2022.

Polski Teatr Tańca i kolektyw bodytalk z Münster mają już na wspólnym koncie sukcesy na scenach Berlina, Lipska czy Mannheim, nagrodę Cologne Dance Theatre Prize za spektakl JEWROPE (2014) oraz tytuł „spektaklu roku” przyznany polsko - niemieckiej koprodukcji „SOLIDARITOT” przez magazyn “tanz— Zeitschrift für Ballett, Tanz und Performance”(2019).

W 2021 roku spotykają się ponownie. Pragną sprawdzić, co się wydarzy, kiedy taniec, rozumiany jako kreatywny ruch i najbardziej cielesna ze sztuk, zderzy się z rzeczywistością. I stworzyć przestrzeń do refleksji o skutkach pandemii, ponownie odkrywając miłosną historię Romea i Julii, opowiedzianą w nieśmiertelnym dramacie Williama Shakespeare’a.

Plaga koronawirusa zmusiła do konfrontacji ze śmiercią. Narzuciła fizyczne oddalenie, określane jako „dystans społeczny”. Trauma izolacji stymuluje refleksje o ulotności życia ludzkiego, wywołuje konieczność przedefiniowania takich pojęć, jak kontakt i bliskość. Nasuwa się pytanie, jak radzono sobie z pandemiami w przeszłości? Renesans był epoką, w której odrodziły się fizyczność i indywidualność ludzkiego ciała: miłość, seks, ciało, śmierć, wolność, Eros i Tanatos... W jaki sposób Shakespeare mierzył się z doświadczeniem śmierci wywołanych minionymi plagami? Słynna scena na balkonie przywołuje skojarzenia z rozmowami prowadzonymi z dystansu w trakcie lockdownu. Bal maskowy u Capulettich zyskuje przez doświadczenia roku 2020 nowy wymiar. Podobnie konflikt pokoleń: młodych Julii, Romea, Tybalta, Merkucjusza, którzy padają ofiarą wojny toczonej przez rodziców. W przypadku pandemii mieliśmy przecież do czynienia z sytuacją, kiedy młodzi stanowili zagrożenie dla osób starszych, mniej odpornych na koronawirusa.

Czerpiąc z tych inspiracji - dramaturg Rolf Baumgart i choreografka Yoshiko Waki - pragną stworzyć obraz Miasta.

Czy tytułowe Traumstadt będzie „miastem marzeń” czy „miastem traum”?

Koprodukcja: Polski Teatr Tańca i bodytalk
Premiera: 20 i 21 czerwca 2021 na Malta Festival Poznań
Czas trwania: 60 min
Spektakl bez ograniczenia wiekowego, sugerowany dla widzów 14+.

TWÓRCY

Koncepcja i choreografia: Yoshiko Waki
Asystent choreografa: Rene Haustein
Dramaturgia: Rolf Baumgart
Scenografia i kostiumy: Nanako Oizumi
Światła: Przemysław Gapczyński, Nanako Oizumi, Dariusz Szych
Muzyka: Damian Pielka
Asystent spektaklu: Marcus Bomski
Asystentka ds. kostiumów: Adriana Cygankiewicz
Kierownik techniczny: Dariusz Szych
Asystent produkcji: Marcus Bomski
Koordynator produkcji: Robert Chodyła

Artyści-tancerze:
Evelyn Blue, Kacper Bożek, Momoko Den, Bartosz Dopytalski, Julia Hałka, Paulina Jaksim, Patryk Jarczok, Jerzy Kaźmierczak, Zbigniew Kocięba, Mateusz Krzysiak, Katarzyna Kulmińska, Dominik Kupka, Daniel Michna, JinWoo NamKung, Katarzyna Rzetelska, Sandra Szatan, Zofia Tomczyk, Emily Wong-Adryańczyk

bodytalk - kolektyw powstał w 2008 roku. Został założony przez Rolfa Baumgarta, reżysera, kompozytora i autora librett operowych oraz Yoshiko Waki, solistkę niemieckich teatrów operowych i grup alternatywnych, choreografkę współpracującą z zespołami tańca od Hamburga po Hong Kong, niegdyś członkinię słynnego Teatru Choreograficznego Johanna Kresnika. Ten austriacki tancerz, choreograf i reżyser uznawał teatr za narzędzie krytyki wobec zastanych norm społecznych i politycznych, tworząc spektakle bliskie formule nowego brutalizmu. Prowokacyjne, przesycone silnymi emocjami środki wyrazu, określane przez niemieckich krytyków tańca jako „dionizyjskie”, są również znakiem rozpoznawczym zespołu bodytalk. Kolektyw tworzy teatr silnie zakorzeniony w społeczności lokalnej, angażując się w wiele projektów społecznych. Od 2016 roku zapraszany jest jako artysta – rezydent przez Theater w Pumpenhaus w Münster. Jego prace były wielokrotnie nagradzane, m.in. nagrodą Movement-Art za najlepszą niezależną produkcję roku oraz nagrodą dla Autorów i Producentów w Bremie.

Polski Teatr Tańca jest najstarszym teatrem tańca w Polsce. Założony w 1973 roku przez Conrada Drzewieckiego, prowadzony od 1988 roku przez Ewę Wycichowską, jest instytucją o międzynarodowej renomie, prezentującą swój dorobek na całym świecie. Od 2016 roku jego dyrektorem jest Iwona Pasińska - tancerka, choreograf, pedagog, doktor teatrologii, wieloletnia pierwsza solistka Polskiego Teatru Tańca. Jej autorska koncepcja programowa zakłada interdyscyplinarność, twórczy eksperyment oraz sięganie do obszarów filmu tańca i społecznego teatru tańca. Od momentu objęcia przez Pasińską stanowiska dyrektora, Polski Teatr Tańca przygotował 16 premier teatralnych i 4 filmowe. Udał się także do Chin z najdłuższym w dotychczasowej historii Teatru tournée w Azji(2017), prezentując spektakle w Harbin Opera House, Tianjin Opera House i Poly Theatre w Shenzhen (2017), a w kolejnych latach na China Shanghai International Arts Festival (2018) czy w Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance w Londynie (2019).

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji Kultury w ramach programu „Taniec”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca oraz środków finansowych Samorządu Województwa Wielkopolskiego.